ଆମ ଐତିହ୍ୟ

ଜନମ ଜୁଇରୁ ଶ୍ମସାନ ଜୁଇ 

ଏତେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା

ଏତେ ଖାଲଢିପ

ଛୁଇଁବାପାଇଁ 

ବାରତୀର୍ଥ କେତେ

କେତେ ପରମ୍ପରା

ଆଉ କେତେ ଯେ ଐତିହ୍ୟ ।

ଡେଇଁବାକୁ ପଡେ

ତାହାର ହିସାବ 

କିଏ କରୁ କେ ନକରୁ

ବଂଚିବାର ସମ୍ମୋହନି ବିଦ୍ୟା 

ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ।

ସେହି ଷଠିଘରୁ

ନାମକରଣ ଏକୋଇଶା

ନଈରେ ପ୍ରଥମ ଗାଧୁଆରେ ପଇସା ପକା

ପୁଣି ଜନ୍ମଦିନେ ସତ୍ୟ ନାରାୟଣ ପୂଜା ଗୁଡ ସିରିଣିରେ

 ଅବା ଖାଲି ଚକୁଳି ଗୁଡରେ

ଖଡିଛୁଆଁ ।

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ୱର

ବର୍ଷସାରା କେତେ ଯାନିଯାତ

କେତେ ପୁନେଇଁ ସଂକ୍ରାନ୍ତି

ଗାଇଗୋରୁ ପୂଜା ପୁଣି ଗେଣ୍ଡା କୋଚିଆବି

ଭୂମୀଠାରୁ ମୂର୍ତ୍ତୀଯାଏ

ପାଦପରୁ ତା ମୂଳର ପଥର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ମଠଠୁ ମନ୍ଦିର

ରଜଦୋଳି ରଙ୍ଗ ପିଚକାଳୀ ।

ବାଣଫୁଟା ଆକାଶଦୀପ ବା ଅବୀର

ବୁକୁଫଟା ବାହୁନା ପୁଣି ବିବାହବେଳର

ବିଶ୍ୱାସ ହିଁ ବିଶ୍ୱାସ

ବୋଇତ ବନ୍ଦାଣ ବିଦେଶ ଭ୍ରମଣ 

ବେପାର ବଣିଜ

ପୁଣି ଅବା ଶସ୍ୟ ପାଇଁ 

ଖ୍ୟେତ ପୂଜା ଠାରୁ ।

ଧାନଖଳାରେ ନାଲିଖିରି

ମାଣବସା ଠାରୁ ସୁଦଶାବ୍ରତ

ହାତ ଚୁଡି ବଜ୍ରକରି

ସାବିତ୍ରୀ ଓଷାରେ

ଓଡିଆଣୀ ବି ଭାଗ ବସାଏ ।

ଐତିହ୍ୟ ସେବାରେ

ରଂଗୀନ ମିଜାଜର ସଂସ୍କୃତି,

ଝାଂଜ କୀର୍ତ୍ତନର ତାଳେ ତାଳେ

ଗଡି ଆସେ ସିନା

ରକ୍ତରେ ପୁରି ପୁରି ଭାସେ 

ଐତିହ୍ୟ ନିଶାରେ

ରକ୍ତରେ ପୁରି ପୁରି ଭାସେ 

ଐତିହ୍ୟ ନିଶାରେ ।