ଆକୁଳ ମିନତୀ ମୋର

ଦୁଃଖ ଯଦି ଲେଖିଥିଲ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ

କପାଳ ଲିଖନେ ମୋର ,

କିମ୍ପାଇଁ ଭରିଲ ପ୍ରଭୁ ମୋ ଆଖିରେ

ଏତେ ସପନ ସୁଖର ।

ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ଢାଳି ଦେଇ ସୁଖ

ଛଡାଇ ନେଲ ମୋ ଠାରୁ ,

ଲୁହ ସବୁ ଯେତେ ଅମାନିଆ ହୋଇ

ଗଡିଯାଏ ମୋ ଆଖିରୁ ।

ଭକତ ଭକ୍ତିରେ ତୁମେ ଥାଅ ବୋଲି

ମାଆ ଠାରୁ ଶୁଣିଥିଲି ,

ବିଶ୍ବାସର ଦିବ୍ୟ ମହକରେ ତୁମେ

ଆସ ବୋଲି ଜାଣିଥିଲି ।

ମୋ ପାଇଁ ଆଜିକି ସବୁ ପଥ ତୁମ

ହୋଇଗଲା ବାଟବଣା ,

କାହିଁକି କେଜାଣି ସବୁ ସୁଖ ମୋର

ହୋଇତ ଗଲା ଅଜଣା ।

ଆରକ୍ତ କପାଳେ ଚନ୍ଦନର ଟୀକା

ବୋଳିଦିଅଇ ତୁମର ,

ଦୁଇ ହାତ ଛନ୍ଦି ତୁମ ଛନ୍ଦା ତଳେ

ମାଗୁଣି କରେ ଅପାର ।

ଅନ୍ଧାର ଘରର ତୁମେ ତ ଆଲୋକ

ଜଳ ଦୀପଟିଏ ପରି,

ବିଶ୍ବ ନିୟନ୍ତା ହେ ଦେଖାଅ ଝଲକ

ଏ ଜୀବନ ଯାଉ ସରି ।

ଏତିକି ମିନତୀ କରୁଛି ପ୍ରଭୁ ହେ

ପାରି କର ଏଇ ଭବୁ ,

ତୁମ ନାମ ଜପି ଏ ଭବ ସାଗରୁ

ହରିଯାଉ ଦୁଃଖ ସବୁ ।