वास्तव-कविता-संजयरघुनाथ सोनवणे

वास्तव-कविता 

कवी-संजय रघुनाथ सोनवणे  

काळे ढग नभी आले 

पसरला काळोख धरतीवर 

थवे पाखरांचे सोबतीने 

हिंडे आकाशी चौफेर  

गार वारा सुटला 

विजेच्या सोबतीने 

दिला प्रकाश धरतीला 

निसर्गाची देणगी मानवाला  

 तिच्या कर्ण कर्कश आवाजाने 

 परिसर सारा दुमदुमला 

 घाबरले जीव धरतीचे 

 जीव स्वतः चा वाचविण्याला  

तिच्या आक्राळ रूपाने

भरे धडकी मरणाची  

जीव मुठीत धरून 

पाऊले पडे घराकडची  

कधी वीज भेदीते माणसाला

कधी मुक्या जीवाला 

कधी पडे झाडावर 

कधी भेदीते धरतीला 

जीव धरतीचे घेऊन  

तिचा जीव होई शांत 

दुःख होई धरतीला 

रडे एकटी एकांतात  

सरीवर सरी पाऊसाच्या 

येती दुःख मिटविण्याला 

होई धरती जलमय 

सारा शिवार फुलविण्याला  

खुलला शेतकरी राजा 

लागे पेरणी करण्याला 

आशा त्याच्या जगण्याच्या 

पूर्ण कराया निघाला