वारकरी

रूपाया एवढ कुंकू कपाळी

 डोईवरती तुळस ग

 हसतमुखाने उभी देवाच्या दारी

 माऊली तुला नाही आळस ग

लाल लाल लुगड नेसून नटली

जशी रखुमाई दारात 

हसत मुखाने पुसते ईटूला

येऊ का तुझ्या राऊळात

 हातामध्ये हिरव्या बांगड्या

   सवासणी च लेण ग

झेलून पाऊस अंगावर ती 

  वारी ला ते येण ग

गळ्यात डोरल मोत्याची माळ

 कुंकवाने भरलेलं कपाळ

 चालुन चालुन थकले ईटोबा

 ठेवू दे तुझ्या चरणी भाळ

लई मागण न्हाई देवा

 पोटापुरते पिकाव

 धन्याला यंदा जमलं नाही

 भोळा भाबडं मानून घ्यावं