उंचनिंच कांहीं नेणे

उंचनिच कांही नेणे भगवंत ।

तिष्ठे भाव भक्ती देखोनिया ॥१॥

दासीपुत्र कण्या विदुराच्या भक्षी ।

दैत्या घरी रक्षी प्रह्लादासी ॥२॥

चर्म रंगू लागे रोहिदासा संगे ।

कबिराचे मागे विणी शेले ॥३॥

सजनकसाया विकु लागे मास ।

मळा सावत्यास खुरपूं लागे ॥४॥

नरहरिसोनारा घडो फुकु लागे ।

चोख्यामेळ्या संगे ढोरे ओढी ॥५॥

नामयाच्या जनी सवे वेची शेणी ।

धर्मा घरी पाणी वाहे झाडी ॥६॥

नाम्यासवें जेवी नव्हे संकोचित ।

ज्ञानियाची भिंत अंगीं ओढी ॥७॥

अर्जुनाचीं घोडीं हाकी हा सारथी ।

भक्षी पोहे प्रीती सुदाम्याचे ॥८॥

गौळियांचे घरीं अंगे गाइ वळी ।

द्वारपाळ बळी द्वारीं जाला ॥९॥

यंकोबाचें ऋण फेडी हृषिकेशी ।

आंबऋषीचे सोशी गर्भवास ॥१०॥

मीराबाइं साठी घेतो विषप्याला ।

दामाजीचा जाला पाडेवार ॥११॥

घडी माती वाहे गोर्‍या कुंभाराची ।

हुंडी मेहत्याची अंगे भरी ॥१२॥

पुंडलिकासाठीं अजुनि तिष्ठत ।

तुका ह्मणे मात धन्य त्याची ॥१३॥