सवय - द्रोणकाव्य

त्याचा कितीतरी वेळा निरोप घेतला

अन दीर्घ श्वास पुन्हा पुन्हा घेतला

तरी भुतासारखा समोर उभा

जा म्हटले तरी जात नाही

धुंद मी त्याचा सहवास  

जन निंदा कितीही

तरी मस्तीत मी

अरे हा आळस

जाता जात 

नाही तो

आळस 

माझा 

वैरी 

हो