प्रतिबिंब

माझे मी स्वतःलाच अनोळखी भासते

भासते तेव्हा आरशात स्वतःचे प्रतिबिंब बघते …

चेहरा तसा इतक्यात बघितला नाही

नाही कोणाला फरक त्यात जाणवणार नाही …

हरवले आहे ओठावरचे स्मित हास्य 

हास्य दिसते ते एखाद्या कोरड्या झऱ्यात …

हरवले चेहऱ्यावरचे तेज अन निरागस आत्मा

आत्मा निर्जीव होऊन चेहऱ्यावरचे बोल झाले अबोल ....

मन वेड ठेवतो मनातलं सार मनातच

मनात ठेवून शोधतो स्वतःचे हरवलेले प्रतिबिब …