प्रेमगंगा

व्योमगंगा वृत्त गालगागा गालगागा गालगागा गालगागा

प्रेमगंगा... राग हा सोडून देना साजनी संपेन आता काय आणू काय बोलू जे तुला वाटे जिवीता नाक का दावी उगा ते भाव तप्ती जाणिवा त्या नेत्र अग्नी सोडती

ते जाळती दाही दिशा त्या गाल तप्ती लोहका जैसी दिसे ती रागलाली दंत दंतासी उगा का चावसी तू लाल झाली तारका चंद्रास आणोनी तुझ्या पायीच

ठेवू सुर्य आणू, शुक्र आणू सांग कांता काय देवू सागरासी पालथोनी माणके घालू गळ्यासी हार मोती ऐवजाचे रास घालू पद्यकासी का नको हे सार सौख्याचे मनोरे बांधलेले मागसी राणी मधुर्याने द्विशब्दे साजलेले दोन प्रेमाचे अमुल्यावान माझे

बोलणे हे साजणी हृदयात माझ्या गीत आता वाजताहे काय हास्य!! चांद ही देखोनिया लाजाळु झाला राग वेडा पार विश्वाशीच सोडूनी पळाला ये अशी काव्यात माझ्या वाहुदे ना प्रेमगंगा! ही अशी काव्यांत माझ्या रंगलेली व्योमगंगा !!