प्रेम, पत्र, पाऊस

कोण्या एका सायंकाळी

एकांत होता नदीकिनारी

हातातील ते पत्र वाचिता

आठवली ती रात्र रुपेरी ||

रम्य रात्री त्या काय घडले

वर्णन होते पत्रामध्ये

नकळत पडले पाऊल वाकडे

हात घेतला हातामध्ये ||

त्यास वाटले चुकलो आपण

पहाट होता कवेत आला

मनात माझ्या प्रेम भरूनी

काळीज मात्र घेऊन गेला ||

रात्रीनंतर त्या कधी न दिसला

आजपर्यंत प्रियकर माझा

वाट पहाते तुझी अजुनही

तूच माझा कोणी न दुजा ||

आज अचानक दाराबाहेर

दिसली एक सावली पुसटशी

पाहून समोर मूर्ती तयाची

मन भांबावले झाले वेडीपिशी ||

भर पावसात भिजून आला

गालावरही ओघळले पाणी

डोळ्यातील त्या भाव सांगती

परतलो मी तुझ्याचसाठी राणी ||

प्रेमातच ते पत्र फाडले

पावसात मी त्यास बिलगले

चूक न केली आपण काहीच

प्रेमच आहे आम्हा उमगले ||