पाणी

नभातुन कोसळतो तेव्हा त्याला पण

खुप सोसावे लागत त्यावर कोसळुन नुसत

थांबता येत नाही येताना एकटा असतो तेव्हा

गरज असते साथीदार सगळे थेंब सारखेच

गोळा करतात नभातुन खाली आल्यावर

एक एक जोडीदार त्याच्या विश्वासात

चालत राहतातपुढे मग डोंगरावरमाथ्यावरून

सुरू होतात बंधमुक्त होऊन पुढे

जाण्यासाठी मग कधी गवत पानं झाडं फुलं

किती किती जण आतुरतेने वाट

बघत असतात चातक सारखी तेव्हा

त्यांना करावी लागते एकच धिटाई

न थांबता सतत पुढं पुढं जात

राहायचं कोणाचा रंग आला तरी त्याच्यात नाही

राहायचं बस आपलं अस्तित्व निर्माण करायच

ह्यातच सुरवात होते ती खळखळून वाहायला

मग काय ओढे नदी भरायला सुरवात

येणाऱ्या अडथळ्यांना फेकुन देत

फक्त पुढं पुढं जायचं सागराच्या मिठीत जाऊन विसवायचं

पण त्याच्या लाटा विसावू देत नाही

ढकलून ढकलून देतात किनाऱ्यावर

नेऊन आदळतात परत आत घेण्याची आशा

तरी नाही पाण्याची निराशा