पाहिला सुर्यास्त

जाहला सुर्यास्त

सांज वेडावली

भाळला तो अस्त

प्रिया भारावली

केशरी क्षितिज

नजर गुंतली

सोहळा आनंदी

भावना रंगली

अशी एक पहाट

मनास भावते

परी अशी सांज 

मन माझे भुलते

पहाता सुर्यास्त

केशरी तो रंग

सागरी किनारी

खेळतो श्रीरंग

अलौकिक मोद

मनास हरते

विहंगम दृश्य

मन हे भुलते

पहिला आंनद

साजरा सोहळा

अलौकिक होता

सुर्यास्त पाहिला

सागर किनारी

वसले ते गाव

गणपती पूळे

होते त्याचे नाव

पहिलं पाऊल

ठेवता मातीत

जुने नाते असे

आठवे अतित

नागमोडी रस्ते

मन माझे चाले

आठवाचा झरा

नयनी वाहिले

न जाणो कोणते

क्षण ते गुंफले

मनी विचारते

नाते ते कुठले

पाहता सुर्यास्त

प्रश्न विसावला

 मनास छळता

भाव गवसला

पहिला आंनद

साजरा सोहळा

अलौकिक होता

सुर्यास्त पाहिला