नाते मायलेकीचे

तिला म्हणे माझ्यात तिचीच छवी दिसते,

तू अगदी तुझ्या आईसारखी आजीपण म्हणते,

आईच्या कुशीत बसून हे जग पहिल्यांदा पाहिलं,

ह्या जगात चालायला पण तिनेच बोट पकडून शिकवलं,

मैत्रिणींशी भांडण,असो वा अभ्यासाचं टेन्शन,

तिला सगळं काही सांगून निवांत होतं माझं मन,

कधी कधी मला काही बनवायची हुक्की येते,

आता स्वयंपाकघराचं काय होईल या विचाराने ती घाबरते,

काहीतरी नवं बनवू म्हणून मी यूट्यूब ला जवळ करते

बघ माझा नवा पदार्थ म्हणून तिच्यासमोर मांडते,

माझ्या नव्यानव्या प्रयोगांना तीच न्याय देते,

जमेल तुला हळूहळू म्हणून प्रोत्साहन देते,

असं मात्र काही नाही की नेहमीच माझे लाड करते

थोडी जरी चूक झाली तरी चांगलीच कानउघाडणी करते,

काय करू काय नको तसं नेहमीच समजवून सांगते,

मी मात्र थोडं विसरून जाते पण बरंच काही लक्षात ठेवते,

बाबा गेल्यापासून ती स्वतःसाठी जगलीच नाही,

माझं आयुष्य आता फक्त माझ्या पिल्लूसाठी म्हणून केवळ लढत राहिली,

आता तीच माझी आई आणि तीच माझा बाबा आहे,

माझ्यासाठी ढाल बनून समर्थ पणे उभी आहे,

फार कुणाशी ती खूप मोकळेपणे बोलत नाही,

माझ्याशी बोलतांना मात्र धबधब्यासारखी अखंड प्रवाही,

तुला खूप खंबीर झालेलं बघायचयं म्हणते,

पण रात्री माझ्या केसांतून हात फिरवतांना मात्र गुपचुप रडते,

आजी सांगते लहान वयात आईने खूप सोसलयं,

स्वतःला विसरून माझ्यासाठी आयुष्य वेचलयं,

तरीही कधी ती स्वतःहून काही सांगत नाही,

हसतखेळत,माझ्यासोबत जीवनगाणे गाई,

माझी शॉपिंग पार्टनर पण तीच असते,

अन् मुव्ही पार्टनर पण तीच,

भेळपुरी पाणीपुरी खायला तीच हवी

सुट्ट्यांमध्ये सहलीला जातांना सोबतही तीच.

आता कॉलेजमध्ये जाणाऱ्या मला ती मोकळीक देते,

तरी पण माझ्या टाईमटेबलची तिला खबर असतेच,

तिच्यापासून काही लपवावं असं मलाच कधी वाटतं नाही,

ती नेहमीच मला समजून घेईल ही मला जाणीव आहे,

पुढे मला आयुष्यात खूप काही करायचयं

माझ्या लाडक्या आईला खूप सुखी ठेवायचयं,

माझ्या सगळ्या मैत्रिणी माझी आईवेडी म्हणून थट्टा करतात,

मला माहितयं मनात आमच्या नात्याचं कौतुकच करतात,

आजकाल अधनंमधनं तिचे डोळे भरून येतात,

मी गेल्यावर ती एकटीच असेल असे बहुदा विचार येतात,

यशाच्या पायऱ्या मी नक्की चढत जाणार,

पण माझ्या ह्या मैत्रिणीचा हात मात्र कधीच नाही सोडणार, कधीच नाही सोडणार....