माय माझी

कुळ उद्धारले तिने माय माझी साधी भोळी

महाग्रंथ माय माझा काय लिहू मी चारोळी

मोठा दुष्काळ पाहिला कधी राहिली उपाशी

झोपवून मुलाबाळां ती जागी बसली उशाशी

मूठभर भातासाठी उखळात कांडे साळी

कुळ उध्दारले तिने माय माझी साधी भोळी

मुलं बाळ शिकवली सांभाळून नातीगोती

पैसे सोने नाणे गौण माणुसकी तिला मोठी

दुःख मनामध्ये सारं अंगावर काकण चोळी

कुळ उध्दारले तिने माय माझी साधी भोळी

जन्म घालवला तिने सुखी संसाराच्या पाई

दोन साहेबांची आई गाव करतो नवलाई

तिच्या पुण्याईने भरली सुखी जीवनाची झोळी

कुळ उध्दारले तिने माय माझी साधी भोळी

काहूर मनांत तरीही माय घेऊन चालली

तिच्या मनातील खंत नाही कुणाला बोलली

बाप हरवला झाली तिच्या स्वप्नांची होळी

कुळ उध्दारले तिने माय माझी साधी भोळी

माय उच्चारतो तेव्हा पाणी डोळ्यांत साचते

सारं असून का जवळ आतून मनाला बोचते

जीवनात रंग भरली सजवली ही रांगोळी

कुळ उध्दारले तिने माय माझी साधी भोळी

सांभाळली माय मला झाली यशोदा माऊली

गर्द दुःखाच्या उन्हांत होती मायेची सावली

संजीवनी झाली माय माझ्या संकटाच्या काळी

कुळ उद्धारले तिने माय माझी साधी भोळी