घरोघरी

घरोघरी कृष्ण जन्मती

प्रसन्न होते क्षणात मती।

हीच जीवनाची रीती

जगण्यास देते गती।।

बाललीला कृष्णाच्या पाहुनी

आनंदते माता।

आंनदी जीवनाची गाथा

जन्मते घरोघरी गीता।।

खाऊ पियू न्हाऊ घालते

मायेने माता।

उदरभरण करते

घरातली प्रेमळ गोमाता।।

ऋणानुबंध हा मनोहर

घरोघरी पूर्वी असायचा।

कृष्णवतार प्रत्येक घरी

आनंदात नांदताना दिसायचा।।

आता माया आईच्या रुपात

संगोपनासाठी येते।

गोमातेचे दूधही दारी

पिशवीतून येऊन पडते।।

कृष्णलीला साऱ्या

अंगणवाडीतच कोमेजून जातात।

इतिहासाची पाने चाळताना

सोनेरी दिवस उगाचच सलतात।।

वाटते किती लवकर तो

सुवर्णकाळ नजरेआड झाला।

मानवाने प्रगतीच्या नावाखाली

आपल्याच पायावर धोंडा मारला।।

आता ती गोपिका, ती माय नाही

आणि ती कामधेन कपिलाही नाही।

फक्त राहिल्या त्या साठवणीतल्या

आणि गोड सलणाऱ्या आठवणी।।