घाट

घाट म्हटले तरी,

मनात कसे धस् होत ।

घाटा जवळून गेल तरी,

मनात कस धस् होत ।

घाटाची भीती,

घाटाचा बागलबुवा,

असा मनात भरला ।

मरनाच्या शेवटी पन,

पीच्छा त्याने पूरला ।

पन पाहिले का कधी!!

घाटाला तुम्ही जवळून ।

कित्येकाच्या आठवनी,

मनात येतात खवळून ।

आठवनी आल्या की,

ह्वदय भरुन येत,

मनातल काहूर,

डोळ्यामधे येत ।

थोडी हूर हूर,

मग मन शांत होत ।

घाटाला जवळून,

पाहील का कधी !!

घाट निर्सगाचच,

एक रुप असत ।

छोटासा वाहनारा,

झूळ झूळ नाला ।

एक छोटस ड़बक ।

थोडीसी आजू बाजू,

दीसनारी हिरवळ ।

मधेच उमललेल,

एकाद गवती फूल ।

वाऱ्याच्या झूळकेने,

मन कस तर तरते ।

पन अर्धजळीत ,

लाकड़ पाहून ।

तेच मन घाबरते ।

घाटाला जवळून,

पाहीले का कधी !!

सावली साठी,

एकाद वडाचे झाड,

एकाद असत निंबाचे ।

झाडावर पक्षांची,

होनारी चीव चीव ।

मधेच कावळ्याची,

कांव कांव,

मन हादरुन देते ।

हळू हळू मग ते,

भानावर येते ।

मग एकच लक्षात येते।

घाट नाही काही दूसर-तीसर

आणी..

हेच आहे जीवनाच खर

हेच आहे जीवनाच खर