चांदण्याची चादर

पांघरून चांदण्यांची चादर,

स्वप्न सुगंधी असे उशीला,

मोरपिसांची ढाळी चंवरी,

खट्याळ-मिश्किल मंद वारा.

क्षितिजावर्ती किल्बिल किरणे

चिमण्यांचे अ‌न्‌ चिवचिव गाणे,

सुवर्णरथाचे खळखळ हंसणे,

तल्लीन स्वरांची ती भूपाळी

कुणी गातसे नित्य सकाळी

सूर्य-चंद्र असता साक्षिला

दुरून खुणा कां करते मजला?

भावफुलांची करून उधळण,

सत्वर सुचावे काव्य मनाला,

टिपू नये ती घार क्षणाला !