बेभान वारा

तिथे सुटला बेभान वारा

इथे उठले मनात वादळ

तो घुमला आसमंत सारा

हा घुटमळला देहभर

त्याने धारीले रौद्र रूप

ह्याने वाढविली तगमग

तो कडाडला होऊन विजा

हा भांबावला आतल्या आतच

त्याने बदलली ढगांची काया

धरणीला ही सुटले कंप

ह्याची वाढून गती श्वासांची

गुदमरून झाली घुसमट

त्याने उडवली जनांची त्रेधा

ह्याने उडवली मनाची खिल्ली

तो बरसला होऊन पाऊस

हा तडपला होऊन आग

तो बरसून झाला शांत

धरणीला केले थंडगार

हा बरसला डोळ्यांमधुनी

अशी शमवली दाह