अट्टाहास

मी अट्टाहास नाही करत

शब्दांना वृत्तात आणि 

अलंकारात बांधण्याचा..... 

मी त्यांना जळू देते

आपल्यातच......

फिनिक्स पक्षा प्रमाणे

मग उडतात ते .....

आपल्याच

राखेतून सोनेरी होऊन

*मुक्तछंदात*

आणि भावतात 

अनंत काळापर्यंत

मनावर एक अमिट, 

अविरत छाप सोडत.