अडीच अक्षर प्रेमाचे

अडीच अक्षर प्रेमाचे भर

अंतर दोन जीवांचे मिटते

क्षत्रिय होई लढण्या मरण्या  

क्षतीग्रस्त भ्रमनिराशा होते

चंदन काया सडौल बांधा 

मृगमरिचीका रूप बहरते

खास कुणाची मुळीच नसते

नकळत येउन विव्हळते...

कळेना कैसे वीधीने जोडिले 

सुरेख सौख्याचे प्रेम निधान

भान हरपले माझे सख्यारे 

केले प्रियाने नयनी शरसंधान...

क्षणाभऱ्याचे प्रेमजीवन हे

ह्रदयातल्या कळ्या परीमळ

पुन्हा उड़ते त्याच क्षितिजी

मद्यधूंद रातराणीचा दरवळ...

दोन जीवाचे मिलन होता

एक फुलते जळी कमळ 

श्वासात भरून सोहळ्याचा

असतो गगनी आनंद सबळ...