પ્રેમની ઉજવણી

અંધકારથી ઓઢાયેલી રાત્રી. સન્નાટાની શાંત લહેર. થાકથી નિધાળ ઊંઘતું વિશ્વ. સોય પણ પડે તો સાંભળી શકાય એવી શાંતિને ચીરતો એ મર્મ અવાજ એના કાને અથડાયો.

શું એ અવાજ ફક્ત મનેજ સંભળાય? ફક્ત  મારા  જ થાકેલા શરીરને ઉઠાવવા મથે? શું એ મદદની પુકાર ફક્ત હુંજ અનુભવું? અર્ધજાગ્રત મગજના એ વિચારોને હડસેલી એના જાગૃત હૃદય સાથે બાજુના ઊંઘતા શરીર પાસેથી જગ્યા કરતી એ અવાજની દિશામાં ભાગી.

બંને હાથોમાં એ નાનકડા શરીરને ઉઠાવી છાતી સરસો ચાંપી દીધો. નાનકડા જીવની ભૂખ જેવી સંતોષાય બે નાનકડી અર્ધ ખુલ્લી આંખો એની આંખોમાં ઝાંખી આભાર માની રહી. અને એ સ્નેહના આલિંગનમાં એ બે જીવ ધરાઈને ઊંઘી રહેલ વિશ્વથી અજાણ પોતાનાજ એક જુદા ગ્રહ ઉપર જાણે પ્રેમની ઉજવણી કરી રહ્યા!