Library
Profile
કમ બેક, કોરોના.....!!
કમ બેક, કોરોના.....!!
ત્રણ રીંગે આયાબાઈએ ફોન ઉપાડ્યો. સામેથી મિતાલી બોલતી હતી " બેન...ફોન લેતાં કેમ વાર લાગી? મિષ્ટી પ્લેસ્કૂલ થી આવી ને જમી કે?" આયાબાઈએ જણાવ્યું કે મિષ્ટી તો કંઈ ખાધા વગર જ સૂઈ ગઈ..એને સુવડાવી રહી હતી એટલે જ ફોન લેતાં વાર લાગી......
ઓહ!! કહેતાં મિતાલી એ ફોન મૂક્યો.આહ ભરવા સિવાય એની પાસે કોઈ ઉપાય જ નહોતો..ઓફિસેથી વહેલી નીકળી શકે એ તો શક્ય જ નહોતું!! આજે છ મહીના પછી એની બંધ ઓફિસ ખૂલી હતી. એની ઓફિસ શું? આખું જગત બંધ હતું. જાણે દુનિયા થંભી ગઈ હતી.
' ન ભૂતો ન ભવિષ્યતિ' એવી કોરોનાની મહામારી એ જગત આખાને ભરડો લીધો હતો..ભારતમાં પણ આ રોગે ભયનો માહોલ સર્જયો હતો. છ મહીનાથી લોકો પોતાના જ ઘરમાં લોકડાઉનમાં હતાં. અગત્યના કામ સિવાય બહાર નીકળવાની મનાઈ ને બધાં જ પબ્લિક ટ્રાન્સપોર્ટ બંધ હોવાથી... ઓફિસીસ, સ્કૂલ, કોલેજ, છૂટક મજૂરી, ઘરકામ કરવા વાળા..બધું જ સ્થગિત હતું. હવે પરિસ્થિતિ થાળે પડતાં આજ થી બધા પાછા નોર્મલપણે કામે લાગ્યાં હતાં...એટલે જ આજે છ મહિને મિતાલી ઓફિસમાં --- મિષ્ટી પ્લે સ્કૂલમાં અને આયાબાઈ પોતાના ઘરકામ પર ગયેલાં.
સાંજે ઘર તરફ જતાં મિતાલીએ મિષ્ટીને ખૂબ ભાવતાં કૂકીઝની શોપ ખૂલ્લી જોઈ. અરે!! મહીનાઓથી બહારનું કંઈ ખાધું જ નથી..આમ પણ મિષ્ટી જમી નથી--કદાચ મૂડમાં પણ નથી લાગતી તો એને ચીયર અપ કરવા કૂકીઝ લઈ લઉં...મોટું બધું કૂકીઝનું પેકેટ હાથમાં લઈ એ સોસાયટીમાં પ્રવેશી.
એની અધીરી નજર નીચે રમતાં બચ્ચ
ાંઓમાં મિષ્ટીને શોધી રહી...જેને છ મહીના ઘરમાં બેસાડી રાખતાં નાકે દમ આવેલો- એ ખુલ્લાં ગાર્ડનમાં, ફ્રેંડ્સ સાથે રમવાની શોખીન મિષ્ટીને નીચે ન જોતાં એને આશ્ચર્ય થયું. એક--બે થોડાં મોટાં ટાબરિયાં ને મિષ્ટી વિષે પૂછતાં ખબર પડી કે એ તો આજે નીચે જ નથી આવી !
ઉપર પહોંચી એણે ઘરની બેલ મારી. આયાબાઈએ દરવાજો ખોલતાં એ ઘરમાં પ્રવેશી ને ત્યાં જ સ્થિર થઈ ગઈ.....મોઢાં પર માસ્ક પહેરી મિષ્ટી સોફાનાં એક ખૂણે ચૂપચાપ બેઠી હતી ! હાથમાંનું પેકેટ મિષ્ટીને બતાવતાં એ બોલી " હેઈ સ્વીટહાર્ટ ! જો મમ્મી તારે માટે તારા ફેવરીટ કૂકીઝ લાવી છે....." ને પછી કંઈક આશ્ચર્ય ને કંઈક ચીડથી બોલી " અરે! વ્હાય આર યૂ વેરીંગ ધીસ માસ્ક?"
મિષ્ટીએ પૂરી ગંભીરતાથી ત્યાં બેઠાં -બેઠાં જ જવાબ આપ્યો...." બજારની કૂકીઝ તો ન ખવાય...ફેંકી દે.....ને મેં માસ્ક એટલે પહેર્યો છે.... બીકોઝ...આય લવ કોરોના" મિતાલી એની પાસે બેસી સમજાવતાં બોલી " ડાર્લિંગ ડોન્ટ સે ધેટ....કોરોના તો બધાને બીમાર પાડી દે....આપણે તારા ફેવરીટ ગાર્ડનમાં રમવા પણ ન જઈ શકીએ....."
અત્યાર સુધી શાંત ને ગંભીર બેઠેલી મિષ્ટી અચાનક જ કંઈક દુ:ખ ને આક્રોશપૂર્વક મોટેથી બરાડતાં બોલી " નો.....આય લવ કોરોના....કોરોના હોય તો જ મમ્મી -પાપા આખો દિવસ ઘરે રહે છે....મમ્મી મારી પાસે જ રહે છે......કોરોના પ્લીઝ કમ બેક...."
ને....રડતી મિષ્ટીનાં આંસુમાં ક્યારે મિતાલીના આંસુ ભળી ગયાં......ખબર જ ન પડી !
