કાકરિયાની પાર

કાકરિયાની પાળ આજે આપણા લગ્નજીવનને ૫૦ વર્ષ પૂર્ણ થયા. તને યાદ છે આપણે આ જ જગ્યા પર પહેલી વાર મળ્યા હતા. કાકરિયાની પાળ...

હજુ પણ એટલું જ રમણીય લાગે છે, નહીં ! એ જ નિરવ શાતિ... પક્ષીનો કલરવ... અને હું અને તું... અવાજ સંભળાયો કે હંમમમમમ... બસ આમજ હંમમમમ બોલતી દરેક વખતે અને હું આજની જેમ બકબક કરતો.

આમ મારી બકબક અને તારા હંમમમમમમમાં ૫૦ વર્ષ ક્યા વીત્યા એ ખબર જ ન પડી. સામેથી અવાજ સંભળાયો કે હંમમમમમ...

આજે તો મારે ઘણી વાતો કરવી છે. આપણે બંન્ને અનાથ એકબીજાના સહારે જીવન જીવવાની શરૂઆત કરી. તે મારા ચાર દિવાલના મકાનને પોતાની પ્રેમભરી માવજતથી ઘર બનાવ્યું, મારી દરેક ચડતી-પડતીમાં મારો સાથ નિભાવ્યો. મારા દરેક ગુસ્સાને તે સહન કર્યો.

મારા દરેક ગમા-અણગમાનો તે ખ્યાલ રાખ્યો. હું ખૂબ આભારી છું તારો. હું શું કહું છું તને સાંભળ કે...

પપ્પા, ચાલોને, મોડું થાય છે. આપણે હજુ અનાથાશ્રમ જવાનું છે તમારી એનીવર્સરી ઉજવવા. હજુ ક્યાં સુધી એકલા એકલા બબડ્યા કરશો...?