વિધાતા

વિધાતા કેવા સંયોગો રચે,

બુદ્ધિથી મનને મનાવાય છે.

ઓષ્ઠ કેટલું બોલવા મથે,

શાહીથી બધુંજ લખાય છે.

લાખ શબ્દોને હરાવી જાણે,

અશ્રુ-ભાવ કેવો ઉભરાય છે.

લય-સૂર-તાલને કોણ સમજે,

સંગીત બસ ગવાય જાય છે.

મનનાં તરંગો કોણ રોકે,

ચહેરાથી બધું બોલાઇ છે.

લાગણીના ડૂમાથી હૈયું થરથરે,

કાવ્યથી બસ, કહેવાય જાય છે..