સ્નેહનો સેતુ

જિંદગીની સફર છે સુહાની,

કહો તો બહું લાંબી જિંદગાની,

આમ તો ચપટીમાં વહી જવાની,

એક દિવસની સફર એ રોમાંચક,

બહું લાંબી હતી સવારી ટ્રેનની,

હું હતો એકલદોકલ બંદો બેઠો,

બીજાં સ્ટેશને એક ઝલક દેખાઈ

સુંદરતા એ જાણે આજે છલકાઈ

શું એની કમણીય સુંવાળી કાયા,

એક ચહેરો જાણે ન હટે નયનોથી,

એક આત્મીયતા દિલથી સ્પર્શી,

ન થયાં શબ્દોનાં વ્યવહાર બસ,

ગમી ગઈ આંખોની એ પરિભાષા,

અજાણ્યો સંબંધ ફક્ત એ દિવસનો,

સફર હતો એ અનોખો જિંદગીનો,

કેવી રીતે આત્મીયતાનો બની ગયો,

નહોતો એ પ્રેમ કે નહોતી કોઈ દોસ્તી,

સ્નેહને તાંતણે સંબંધ ગૂંથાઈ ગયો !