નિ:શબ્દતા.

આ મુજ ભીતરે સંચરતી રહે છે નિ:શબ્દતા

ક્યારેક ઝરણાં સરીખી ખળખળ, તો

ક્યારેક ધોધ સરીખી ધોધમાર

કેટલાય શબ્દો ઉમડતા રહે, એ નિ:શબ્દતામાં !

હું સાંભળું એને.. દિલ દઈએ,

માણું એનાં અર્થને !

ક્યારેક થાય એ શબ્દાયમાન, અડધું-પડધું કવિતામય !

કયારેક, હું નિ:શબ્દ બની

પીયા કરું એને ઘૂંટડે-ઘૂંટડે !

તો ક્યારેક એને, ઢોળાવ મળે છે આંખોનાં ઝરણાનો

આ નિ:શબ્દ ઝરણું સદાય

મુજ ભીતરે ઉમડતું રહે છે !

એ મને ધડકતી-ધબકતી રાખે છે સદાય !

એ નિ:શબ્દતામાં ક્યારેક

હું આકાશ જેવી વિસ્તરતી, ક્યારેક સાગર જેવી ગર્જનશીલ,

તો ક્યારેક શાંત, શૂન્યમય !

હા, આ નિ:શબ્દતા મારી ભીતરે ઈશ્વર જેવી જ

નિરાકાર, નિરામય છતાંય ધડકતી, મહેકતી

મૉજ અસ્તિત્વમય !