મસ્તાનું બાળપણ

વહાલું વહાલું વહાલસોયું રમતિયાળ લાગતું,

બાળકનું આ મનલોભાવન મનોહર બાળપણ !

તેની ક્રીડા ને ચંચળતામાં, સૌના હ્દયે છવાતું,

ઊછળતું એનું શાણપણ!

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

મનભરીને સોગાતો આપવાનું મન થાય ને,

એની સંગે રમત રમાય જાય !

એ બાળના હસતાં ચહેરાને જોઈ,

એ જોશ મુજમાં સમાય જાય !

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

આજની ઘડીએ પણ સ્મરણ છે,

મારું પણ હતું આવું જ બાળપણ !

હવે યુવાનીના પંથે આવી,

હુંયે કરું એની વાતોથી મારું ડહાપણ!

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

રમતો ને કળામાં મશગુલ એ રહેતું ને,

કિલકિલાટ કરીને ખૂબ જ હસતું - હસાવતું !

ન હોય એને મન કોઈ ભેદભાવ,

સાનમાં વાત સમજાવી પ્રેમજાળમાં ફસાવતું !

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

બાલ્યાવસ્થાથી યુવાવસ્થાની આ સફર,

લાગે છે મધમીઠી એ સઘળી યાદો મધુરી !

બાળપણે સાંભળેલી વાર્તા હવે સમજાય હકીકતે,

એ બધી જ વાતો આજેય અનહદ જરુરી!

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

આવશે જ્યારે ધીમે ધીમે ચાલીને,

મારુંયે ઘડાતું હોંશ-જોશથી ઘડપણ આમ !

જ્ઞાનવૃધ્ધ થઈને ફરી પાછો જન્મશે,

ખીલેલું હસતું-રમતું આવું જ બાળપણ નામ !

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !

પ્રહલાદ-ધ્રૂવની ભોળી ભક્તિને કદી ના વિસરું,

મીરાંની 'શ્યામ દીવાની' રમતને કેમ હું ભુલું ?

મારા પ્રેમપત્રમાં રક્તશાહીથી તારા રુપનું નામ ઈશ્વર!

એજ પળેપળમાં અંતે ઘડપણ સુધી હું ઝુલું !

કેવું આ મસ્તાનું બાળપણ !