મિત્રતા

વિશાલ અને વિનય બે મિત્રો હતા. તે બંનેના ઘર બાજુબાજુમાં હતા. બંને સવારથી સાંજ સુધી સાથે જ રહે. જ્યાં જાય ત્યાં સાથે ને સાથે જ. બંનેની નિશાળ પણ એક જ શાળામાં. તેના માતા-પિતા તરફથી પણ પુરો સપોર્ટ. વિશાલને ન આવડે તો વિનય શીખવે અને વિનયને ન આવડે તો વિશાલ શીખવે. બંનેની દોસ્તી ખૂબ ગાઢ.

"મિત્ર રે ભાઈ અમે મિત્રો

વિશાલ વિનય અમે મિત્રો

સાથે સાથે રમીએ અમે મિત્રો

ગામ ગામ ફરીએ અમે મિત્રો"

આખી શાળામાં પણ તેની મિત્રતા વખણાય. બંને સાથે મળીને જ કામ કરે. બંને દસમા ધોરણમાં ભણતા હતા. પરીક્ષાના દિવસો દરમ્યાન બંને સાથે જવાના હતા. વિનય રસ્તામાં વિશાલની રાહ જોતો હતો. વિશાલ ગાડી લઈ આવવાનો હતો. ત્યાં જ બંને મિત્રોની દોસ્તીની અદેખાઈ કરતો રાજ નીકળ્યો. તે બધી વાત જાણી ગયો. તેણે એક યુક્તિ કરી.

તેણે કહ્યું,"અરે તું વિશાલની રાહ જુએ છે એ તો ક્યારનો નીકળી ગયો છે. ચાલ મારી સાથે પહોંચાડી દઉં."

વિનય કહે,"ના એવું ન બંને. તે મને મુકીને જાય જ નહીં."

પરંતુ રાજના બહું કહેવાથી વિનય તેની સાથે ગયો આ બાજુ વિશાલ આવ્યો. તેણે આજુબાજુ જોયું. વિનય ક્યાંય દેખાય નહીં. તેણે ઘણીવાર તેની રાહ જોઈ. છતાં તે ન આવ્યો. તેના ઘરે ગયો ત્યાં જાણવા મળ્યું કે નીકળી ગયો.

વિશાલ શાળાએ પહોંચ્યો ત્યાં બહું મોડું. જેમતેમ કરી પેપર લખ્યું. બહાર વિનય હતો. બંને વચ્ચે બોલાચાલી થઈ. તું એકલો જતો રહ્યો. મારાથી વધારે માર્કસ લાવવા તું જતો રહ્યો. બંને વચ્ચે ઝઘડો થયો. ઘણા મહિનાઓ સુધી બંને બોલ્યા નહીં. એક દિવસ અચાનક વિનય રાજને મળ્યો. એણે વાત કરી. જોકે એક સમયે રાજ તેમની સાથે સારું વર્તન કરતો. આજ તે બદલી ગયેલ. તે બંને વિશાલ પાસે ગયા. રાજે બંનેની માફી માંગી.

બંને મિત્રો વચ્ચે સમાધાન થયું. બંને ફરી પાછા મિત્રો બની ગયા.

"મિત્રતા વિનાની જિંદગી અધુરી, મિત્રતા સંગ જિંદગી અનેરી"