હરિને

રોજ મનમાં મોરલા ગહેકે હરિ !

ને પછી મન મારું પણ બહેકે હરિ !

વૃક્ષ ધૂણતું વાયરા સંગે અને

પંખી સાથે પર્ણ પણ ચહેકે હરિ !

હોઠ ભીડીને છૂપાવ્યું મૌન મેં:

એ વળી મારી કથા કહે કે હરિ ?

મ્હેલ પણ માફક ન આવ્યો, એ વળી

જઈ કદી ઝૂંપડી મહીં રહે કે હરિ ?

કંટકો મહેકે ફૂલો સંગે અને

વિસનગરની ધૂળ પણ મહેકે 'હરિ' !