દુબળી પાતળી ડીક્ષનરી

અક્ષર હતાં આડત્રીસ 

શબ્દ બન્યાં અપરંપાર 

એક દિ વળી સૂઝ્યો વિચાર 

ભાષાશાસ્ત્રી મળ્યાં સભા મંડપે

વાદવિવાદનું જ્યાં થયું મૂરત 

બગડી બાબત તો બન્યું બદસૂરત 

એક કહે આ અક્ષર અમારી જ્ઞાતિના 

બીજો કહે પેલાં તો છે અમારી જાતિના 

સ્વર બધાં શુદ્ધ અમારા ધરમનાં 

વિના પૂછ્યે વાપરો કેમ તમે આ બધાં 

કોઈ કહે ફલાણું બિન સંસદીય ગણાય 

ઢીંકળો કહે અમારી જ્ઞાતિનું અપમાન 

પ્રબુદ્ધ કહે વ્યંજન તો વ્યંજન કહેવાય 

ખવાય જરૂર પણ બોલાય નહીં 

કુબુદ્ધિ મતિનાં ત્યાં માનવી ઘણાં 

આટલી મોટી તો કંઈ ડીક્ષનરી હોય

કાઢી નાખો ભાઈ આ સહુ મૂળાક્ષર 

અપમાન જનક કાઢીને રાખો નિર્દોષ નવ 

અડધાં અક્ષર,

Advertisement

મીંડા વાળા મિંદડાનાં 

એમ કરતાં ગહન વિચાર વધ્યા અક્ષર આઠ 

જેમ તેમ કરતાં શબ્દો બચ્યાં બાંસઠ 

ડીક્ષનરી બની ગઈ બે પાનાની

લખવાની આપી ગમે તે છૂટ 

લખનાર આમ તો મળે નહીં 

લખે તો કાંઈ સમજાય નહીં 

વાંચવાં વાળા તો મળે નહીં 

છૂમંતર થયાં છાપવા વાળા

વિચાર વિનિમય બંધ થયો 

આંખ ને કાન પહેલાં ગયાં 

જીભ ને જીવ પછી ગયાં 

મારું તારું કરતાં કરતાં 

વાદવિવાદ વકરતા રહ્યાં 

અક્ષર કોઈની જાગીર નથી 

શબ્દ સથવારે દુનિયા ચાલે 

શબ્દ કોઈના ઓશિયાળા નથી 

શબ્દના કોઈ માલિક નથી

દુબળી પાતળી જો બની ડીક્ષનરી 

ખેર નથી રહેવાની કોઈની 

દુબળી પાતળી બની ડીક્ષનરી