ମା' ପରି କେହି ନାହିଁ

ଶୀତରେ ଦେହ ଯାଉଛି ଥରି

ନାହିଁ ଚାଦର ଖଣ୍ଡେ

ଶୀତରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ

ନିଆଁ ଲଗାଏ ଦାଣ୍ଡେ ।

ଗରିବ ପାଇଁ ସବୁତ ଏଠି

ସାଜଇ ସେହସୁହା

ଖାଲି ଯା'ସାହା ହୁଅଇ ତାଙ୍କୁ

ଦାଣ୍ଡର ନିଆଁ ପୁହାଁ ।

ନିଆଁକୁ ହାତ ଦେଖେଇ ଦେଇ

ଗାଲରେ ତାକୁ ଥାପେ

ସେହି ହାତର ଉଷୁମୁ ସ୍ପର୍ଶେ

ଶୀତଟି କାହିଁ ଛପେ ।

ପୁଅକୁ ସିନା ଦାମୀ ଚାଦର

ପାରୁନି ଦେଇ କିଣି

ସକାଳୁ ଉଠି ନିଆ ପୁହୁଁଛି

ପୁଅର ମନ ଜାଣି ।

ତଥାପି ପୁଅ ବହୁତ ଖୁସି

ଏମିତି ମାଆ ପାଇ

ମାଆକୁ ଚାହିଁ କହୁଛି ସିଏ

ତୋପରି କେହି ନାହିଁ ।

ମାଆର ସ୍ନେହ ପାଖରେ ଏଠି

ସବୁ ଲାଗଇ ତୁଚ୍ଛ

ତାହାରି ସ୍ନେହ ମମତା ପାଖେ

ଆଉ ସବୁତ ମିଛ ।

ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୁରେଇ ଯାଏ

ମାଆ ଯେ ପାଖେ ଥିଲେ

କେତେ ଶରଧା ଭରି ରହିଛି

ମାଆର ମିଠା ଗେହ୍ଲେ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ

ସୁନ୍ଦରପୁର,ଉତ୍ତରକୂଳ ହାଟ, ପ୍ରୀତିପୁର,ଯାଜପୁର ।