ମୁଁ ଓଡ଼ିଆ

ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ମୋ ସୁନ୍ଦରୀ ଓଡିଶା,

ଗୋଲାପ ଫୁଲ ସଦୃଶ,

ତିରିଶିଟି ଜିଲ୍ଲା ତୋହର ପାଖୁଡା,

ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ବେଶ l

ମନ୍ଦିର ମାଳିନୀ ବିଶ୍ୱବିମୋହିନୀ,

କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ତୋର ରୂପ,

ଖଣି ଖାଦାନରେ ଭରି ରହିଛୁ

ସମ୍ପତି ତୋ ଅମାପ l

ଚଣ୍ଡାଶୋକ ଏଠି ଧର୍ମାଶୋକ ହେଲେ

ଧନ୍ୟ ଏ ଓଡିଶା ଭୂଇଁ,

କେତେ ନଦନଦୀ ବହିଯାଏ ଏଠି

ବୀରଙ୍କ ଗାଥାକୁ ଗାଇ l

ବିଶ୍ୱ ପ୍ରସିଦ୍ଧ କାଳିଆ ଠାକୁର

ତୋ କୋଳରେ ଶୋଭାପାଏ,

ତୋ ରଥଜାତ ଦେଖିବା ପାଇଁ

ସାରା ବିଶ୍ୱ ରୁଣ୍ଡ ହୁଏ l

କୋଣାର୍କର କଥା କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ଆଉ

କାରୁକାର୍ଯ୍ୟରେ ମଣ୍ଡିତ,

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଏଠି ସୂର୍ଯ୍ୟ ମନ୍ଦିରଟି

ଜଗତେ ପରା ବିଖ୍ୟାତ l

ତୋ କୁଟୀରଶିଳ୍ପ,କଳାସଂସ୍କୃତି,ବାଲୁକାଶିଳ୍ପ

ବିଶ୍ୱରେ ଅତି ଆଦର,

ତୋ ଓଡିଶୀ ନୃତ୍ୟ ଦେବଦାସୀ ନୃତ୍ୟ

ଅତି ଉଚ୍ଚ କୋଟିର l

ଓଡ଼ିଆର ଖାଦ୍ୟ ଓଡିଶାର ମିଠା,ପିଠା

ବାହାରେ ବଡ଼ ଆଦର,

ଓଡ଼ିଆଣୀର ଓଢଣୀ ଭିତରେ

ମୁଁହଟି ଅତି ସୁନ୍ଦର l

ତୋ ବୟନ ଶିଳ୍ପ ତାରକସୀ କାମ

ରାଜା ମହାରାଜା କଥା,

ଯେତେ ବଖାଣିଲେ ସରିବ ନାହିଁ

ନୁଆଁନ୍ତି ସମସ୍ତେ ମଥା l

କେତେ ସୁରବୀର ତୋ କୋଳେ ଜନମି

ଯଶ କୀର୍ତି ରଖିଛନ୍ତି,

ଉତ୍କଳ ବୁକୁରେ ଗରବ ଗାରିମା

ଲିପିବଦ୍ଧ ରହିଅଛି l

ବିଶ୍ୱହକି ଖେଳ ତୋ କୋଳେ

ହୋଇଲା ପାଇକ ମଉଡମଣୀ,

ଯେତେ ବଖାଣିଲେ ପୃଷ୍ଠା

ସରିବନି ତୁ ପରା ସଭିଙ୍କ ରାଣୀ l

ସୁକାନ୍ତି ହୋତା ତାଳଚେର