ମୁଁ ପାରୁନି ବାରି

ଝରକା ଏପଟୁ

ନିତି ଦେଖେ ଜହ୍ନ

ଫରକ ପାରେନା ବାରି

କାଲି ଯାହା ଆଜିବି ତାହା

ସବୁତ ଏକା ପରି ।

ଦିନ ଥିଲା ମୁଁ

ମାଆ କୋଳେ ବସି

ଖୁସିରେ ନାଚି ,ଚିତ୍କାର କରି

ଛୁଇଁବାକୁ ଚାହିଁଛି କେତେ ।

ସମୟ ଆସିଲା

ନବ ଯୌବନେ ପାଦ ଖସିଲା

ତା ସହ ମିଶି ଦେଖିଲି ଯେତେ

ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଲୁ ମୋତେ ।

ସମୟ ଗଡିଲା ସମୟ ବାଟେ

ହେଇଗଲି ଆଜି ଏକା

ଜହ୍ନ କିରଣ ବି ଫିକା ଲାଗିଲା

ଘଟିଲା ଅନ୍ଧାର ଛିଟା ।

ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳେ

ଆଜି ଦେଖେ ପୁଣି

ଖୁବ୍ ବିରହେ,ହତାଶ ସାଜି

ହୃଦୟ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଏକାଠି କରି

ସେମିତି ରହିଛୁ ସେମିତି ହସୁଛୁ

ମୁଁ ପାରୁନି ବାରି।।

ଧିରେନ୍ ବାଗ

ଗୌଡରମା, କୁଳିଅଣା, ମୟୂରଭଞ୍ଜ