ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ସନ୍ତାନ

ଓଡିଶା ମାଟିରେ ଜନମି ବଢିଲେ

ତା’ ପାଣି ପବନ ଖାଇ

ହେଲେ ଆଜି ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ଓଡିଆ

ଜମାରୁ ପଶଇ ନାହିଁ !

ନିଜ ପରିଚୟ ଲୁଚେଇ ରଖନ୍ତି

କାରଣ ମାଡଇ ଲାଜ

ବିଦେଶ ମାଟିରେ ଓଡିଆ କହିଲେ

ଲୋକେ ହେବେ ନାହିଁ ସାଙ୍ଗ !

ଭୁଲ୍ ଭାଲ୍ କରି ବିଦେଶୀ ଭାଷାକୁ

କୁହନ୍ତି ଫୁଲେଇ ଛାତି

ଘରେ ତାଙ୍କ ପିଲେ ଓଡିଆ ଗୋଟାଏ

ଭାଷା ବୋଲି ନଜାଣନ୍ତି ।

ହିନ୍ଦୀ ଇଂରାଜୀରେ କହିଲେ ପ୍ରଭାବ

ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ପଡେ

ମାଟି ମା’କୁ ଭୁଲି ପରଦେଶୀ ସାଙ୍ଗେ

ଭାବ ଦିଆନିଆ ବଢେ ।

‘ମାତୃଭାଷା ତୁମ କଅଣ?’, କହିଲେ

କୁହନ୍ତି ହିନ୍ଦୀ ଇଂରାଜୀ

ସଭା ସମିତିରେ ଓଡିଆ ଭାଷାକୁ

ଶୁଣିବାକୁ ନୁହେଁ ରାଜି ।

ପିଲାଏ ତାଙ୍କର ଓଡିଶୀ ନଶିଖି

ଶିଖନ୍ତି ଇଂରାଜୀ ନାଚ

ଚୁଡା, ମୁଢି, ପିଠା ପଣା ସ୍ୱାଦ, ସବୁ

ହେଲାଣି ଅପୂର୍ବ ଚିଜ !

ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟ ରୁଚିଶୀଳ ନୁହେଁ

ମନକୁ ନପାରେ ଛୁଇଁ

ତେଣୁ କରି ପିଲେ ତାଙ୍କର ଯାଆନ୍ତି

‘ହ୍ୟାରି ପଟର’କୁ ପିଇ !

‘ଫକୀର ମୋହନ କିଏ?’ ବୋଲି ଯଦି 

ପଚାରି ବସିବା କେବେ

‘ହେଇଥିବ କେଉଁ ଗାଆଁ ଲୋକ’ ବୋଲି 

ଉତ୍ତର ଝଅଟ ମିଳେ ।

ଏପରି ଚଳଣୀ ଜୋର୍ ଧରିଲାଣି

ସହର ଗାଆଁ ବସ୍ତିରେ

ଏମିତି ଦିନଟେ ଆସିବ ଓଡିଆ 

ନଥିବ କାହାରି ଘରେ ।

ଏମିତି ସନ୍ତାନ କାହିଁ ପାଳୁଥିଲୁ

ହେ ମୋର ମାଟି ମାଆ !

ସେମାନଙ୍କ ହାତେ ବଳି ପଡିବାକୁ

ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଇ ତୁ ଥାଆ ।

ଯାହା କଣ୍ଠେ ଦିନେ ଭାଷା ଦେଇଥିଲୁ

ତାହାରି କୃପା ବଳରେ

ଓଡିଆ ଭାଷାଟେ ଥିଲା ବୋଲି ତୁହି

ପଢିବୁ ଇତିହାସରେ ।

ମାଟି, ମାଆ, ମାତୃଭାଷାର ସୁରକ୍ଷା

ଯେ କରି ପାରଇ ନାହିଁ

ସେ ସନ୍ତାନ ଠାରୁ ମାଆ ଡାକ ଶୁଣି

ହୋଇବୁ କି ଖୁସି ତୁହି ?