ସମର୍ପି ଦେଇଛି

ତୁମରି ଚିବୁକ

ଅନ୍ଧାରକୁ ସ୍ୟାହି କରି

ଯେଉଁପରି ଲେଖିଛି କବିତା

ମୋ ଦେହର କାଗଜରେ,

ସେହିପରି ମୁଁ

ଆଙ୍କିଛି ଚୁମ୍ବନର ଚିତ୍ର

ତୁମ ଦେହ ମଲାଟରେ ।

ଫୁଲ ପରି ଗୁନ୍ଥି

ଶବ୍ଦ ଯୋଡି ଯୋଡି

ରୁଧିର ନିଗାଡ଼ି

ଲେଖୁଥିଲି କେତେ

ପ୍ରାଣର କବିତା

ଅତି ସଂଗୋପନେ ।

ମନର ସଳିତା

ଜଳୁଥିଲା ଯେବେ

ଦେହର ନିଆଁରେ,

ବିରହ ବେଦନା

ଘୁଞ୍ଚି ଯାଉଥିଲା

ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟର

ଦେହ କୁଞ୍ଜବନେ ।

ସିନ୍ଦୁର ଜଳୁଛି

ମଥାରେ ତୁମର,

ଦାଉ ଦାଉ ଦିଶୁଛି

ସୁନାର ପାଦରେ

ଅଳତାର ଗାର ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ

ଏଡାଇ ଦେଇଛି

ମଥାକୁ ରଖି

କୋଳରେ ତୁମର ।

ଜଗତକୁ ଦେଖି

ଦେହ ଦେଉଳରେ

ତର୍ପଣ କରି

ସମର୍ପି ଦେଇଛି

ଜୀବନକୁ ମୋର ।

ଜୀବନର ନୂଆ ଇସ୍ତାହାର

ତୁମ ଗେରୁଆ ବସ୍ତ୍ର

ମଥାରେ ଚନ୍ଦନ ଟିପା

ଏବେ ଫୋପାଡ଼ି ଦେଇଛି

ସବୁ କାମନା ବାସନା ।

ତୁମ ଦେହ ବୋଇତରେ

ଏବେ ଆହୁଲା ହୋଇଛି

ମୋ ମନ

ପାରି ହେବ ପାଇଁ

ସଂସାର ସାଗର ।

ଆଗରେ ରହିଛି

ତୁମ ପାଇଁ ମୋ ପାଇଁ

ଗୋଟେ ଆଲୋକର ପଥ

ସେ ପଥର ଯାତ୍ରା ପାଇଁ

ଆତ୍ମା ଆଜି ଜାଗ୍ରତ ।