ଶେଷ ବିଦାୟ

ଏତେ ବିସ୍ମିତ କାହିଁକି ?

ଏହି ସମୟକୁ ତ ତମେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲ

ହାତ ପ୍ରସାରି ବାରମ୍ବାର ଡାକୁଥିଲ

ମନ ସହ ମନକୁ ମିଶାଇବା ପାଇଁ ।

ପ୍ରେମର ଯେଉଁ ସରଳରେଖା ତୁମେ ଟାଣିଥିଲ

ଆଉ ଗାେଟେ ବିନ୍ଦୁ ମୁଁ ଯାେଡିଦେଲି

ଏବଂ ଲମ୍ବାଇଦେଲି ମାେ ହୃଦୟ ରୁ 

ତୁମ ହୃଦୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।

ପ୍ରତିଥର ମନକୁ ରାେକିବାକୁ ଚାହିଁଲି

କେତେ ଯେ ଦୁଃଖ 

କେତେ ଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଇଲି

ତୁମର ସେଇ କେଇପଦ କଥାରେ । 

ଶେଷରେ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିବାକୁ ପଡିଲା

ତୁମେ ଏକା ମାେର କେବଳ ମାେର

ଇଶ୍ବରଂକ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ 

କିଏ କେବେ ଯାଇଛି ନା ଯିବ ?

ଆଜି ମୁଁ ମାେର ସର୍ବସ୍ବକୁ 

ପଛକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ 

ଚାଲିଆସିଛି ତୁମ ହୃଦୟର

ଲମ୍ବା ବଖରାକୁ ।

ସେଇ ସ୍ଥାନ କୁ ମୁଁ 

ନିଜର କରିବାକୁ ଚାହେଁ 

ଛଳନା କି କପଟରେ ନୁହଁ

ବରଂ ସ୍ବଚ୍ଛ , ପବିତ୍ର ଓ ପ୍ରେମରେ ।

ଅନେକ ବିଳମ୍ବ ହାେଇ ସାରିଛି ପ୍ରିୟା !

ଆଉ ଫେରିହେବନି ପଛକୁ

ତୁମକୁ ନିଜର କରିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖି ଦେଖି

ଶେଷରେ ହାରିଯାଇଛି ଦୁନିଆଁ ଠାରୁ ।

ଅଳ୍ପ ଦିନର ଅତିଥି କେବଳ ମୁଁ

ବାହୁଡା ବେଳ ମାେର ଆସିଯାଇଛି 

ଦୁନିଆଁ ତ ବିଦାୟ ଦେଇସାରିଲାଣି

ଏବେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ବିଦାୟ ଦେଇ ଦିଅ ପ୍ରିୟା ।

ଫେରିଯିବି ମତେ ଅଭିମାନ କରି ରହିଥିବା

ମାେର ସେହି ଆତ୍ମୀୟଂକ ପାଖକୁ 

ସବୁ ଖୁସି ନେଇଯାଅ ଏବଂ ଖୁସିରେ ରୁହ ପ୍ରିୟା

ମୁଁ ଯାଉଛି ମତେ ବିଦାୟ ଦିଅ ।

ମତେ ବିଦାୟ ଦିଅ...