ସ୍ମୃତି ଏକ ରୁପା ଜହ୍ନ

ସ୍ମୃତି ଏକ ରୂପା ଜହ୍ନ

**************** ଡଃ ଶଶୀ ଭୂଷଣ ମହାପାତ୍ର

ସ୍ମୃତି ସବୁ ଉଙ୍କି ମାରେ

ମନର ଇଲାକାରେ

ଯେମିତି ଉଙ୍କିମାରେ ଜହ୍ନ

ବାଦଲ ଊହାଡ଼େ |

ସେ କେବେ ନୀଳ ଓ ସବୁଜ

କେବେ ରୌପ୍ୟ ଆଉ ସ୍ଵର୍ଣ,

ନଈର ପାଣିରେ କରାଣ୍ଡି ମାଛପରି

କେବେ ଚିକ ଚିକ ତ କେବେ

ଆକାଶ ର ରୂପା ଜହ୍ନ|

ସ୍ମୃତିରେ ଦିଶେ ସକଳ ଅତୀତ

ଯେତେକ ଅଗମ୍ୟ ଅନ୍ଧାର

ବାରି ହୁଏ ସ୍ପର୍ଶ ତା'ର

ଦେଖି ହୁଏ ରଙ୍ଗ,ସଞ୍ଜ ସକାଳର |

ବୁକୁତଲେ ସ୍ମୃତିର ସମ୍ଭାର

ସ୍ୱର୍ଣ ମ ୃଗ ପରି ଡେଇଁ ଡେଇଁ

କେବେ ଦେଖାଦିଏ,କେବେ ଲୁଚିଯାଏ

ନଥାଏ ତା' ପାଇଁ ଲକ୍ଷମଣ ଗାର |

ଇନ୍ଦ୍ର ଧନୁର ରଙ୍ଗ ପରି

ସ୍ମୃତିର ହଜାରେ ରଙ୍ଗ,

ଫୁଲର ପାଖୁଡା ପରି

ଶୋଷିନିଏ ଆଲୁଅର ରଙ୍ଗ |

ସ୍ମୃତିର କୋଣାର୍କରେ

ତା' ଓଠ,ତା' ଆଖି ,ତା' କଟି,

ତା' ବକ୍ଷୋଜ ପାଲଟିଯାଏ

ପ୍ରଣୟର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ

କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ |

ସ୍ମୃତି ସବୁ ଝଲସି ଯାଏ

ମେଘର ବିଜୁଳି ପରି

ଆଖିର ଝର୍କା କଡେ,

ଆକାଶର ତାରା ପରି ଦପ ଦପ

ନଚେତ କେବେ ଉଲ୍ଲକାପାତ |

ଚହଲା ପାଣିର ମୁହଁ ପରି

ଏଇ ଅଛି,ଏଇ ନାହିଁ ,

ନିଃସଙ୍ଗରେ ବୋକ ଦେଇ

ପ୍ରେମ ଦେଇ, ପିଆଏ ଅମୃତ |

ସ୍ମୃତି ଏମିତି ଚିରକାଳ

କିଛି ଦୁଃଖ,କିଛି ସୁଖର

ମିଶା ମିଶି,ଫେଣ୍ଟା ଫେଣ୍ଟି

ମିଛ ସତ ବୋହୂ ଚୋରି ଖେଳ |

ସ୍ମୃତି ସବୁ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ

ଚଢେଇ ନୀଳ ଆକାଶର,

ରୂପା ଜହ୍ନ ଟିଏ

ମନ ଆକାଶର |

******************