ମୋ ଛାତିର ରକ୍ତ

ତୁମ କଲମ ପାଇଁ 

ତୁମେ ମତେ ମାଗିଥିଲ କାଳି 

ମୋ ପାଖରେ ଥିଲା ଯାହା ଦେଲି 

ମୋ ଛାତିରୁ ରକ୍ତ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ 

ପାରିବ ତ ଭରି ନିଅ କଲମରେ 

ମଣିଷ ହୃଦୟର ଯେତେ କଥା 

ହୋଇ ନାହିଁ ଲେଖା 

ଲେଖିଦିଅ ସେଇଥିରେ

ଯେତେ ବ୍ୟଥା ପାଇନାହିଁ ଭାଷା 

କହିଦିଅ ସେ ସବୁକୁ 

ତାକୁ ବି ଲେଖିଦିଅ କାଗଜ ଉପରେ ॥


ପୃଥିବୀର ଯେତେ ଯେତେ ବୟସ ବଢୁଛି 

ମନ ସବୁ ସେତେ ସେତେ ବୟସ୍କ ହେଉଛି 

ମୋ ଛାତିର ରକ୍ତ ନିଅ 

ପୃଥିବୀର ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ 

ସେ ରକ୍ତ ବୁହାଅ 

ତାରୁଣ୍ୟ ଭେଟି ନ ଥିବା 

ବୁଢାମାନଙ୍କୁ ପିଲା କରିଦିଅ ॥


ଏବେ ତ ସନ୍ଦେହ ଓ ପ୍ରତାରଣା 

ବିଷ ଚରିଯାଏ ମନର ଜମିରେ 

ସେ ଧୂସର ମରୁରେ 

ମାଡିବାକୁ ଦିଅ ମୋର 

ଏ ଛାତିର ରକ୍ତ 

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଥାଅ 

ସେଇଠି ମେଲିବ ପୁଣି 

ଭଲପାଇବାର କଅଁଳ ଦ୍ୱିପତ୍ର ॥