ଆହେ ଗଜାନନ

ମାତାଙ୍କ ଆଦେଶେ ଦ୍ଵାରପାଳ ହୋଇ

ଜଗିଥିଲ ଦ୍ବାରଦେଶ।

ବାଟଛାଡିବାକୁ କେତେ ଅନୁରୋଧ

କରିଥିଲେ ଆଶୁତୋଷ।

ଛାଡିଲନି ପଥ ମାତା କଥା ମାନି

ଶିବ ହେଲେ କ୍ରୋଧାନ୍ୱିତ ।

ନ ଭାବି ନ ଚିନ୍ତି ଉଠାଇ ତ୍ରିଶୂଳ

କଲେ ତବ ଶିର ଛ୍ଛେଦ।

କମ୍ପମାନ ହେଲା ତ୍ରିପୁର ଭବନ

ଜାଣିଲେ ମାତା ପାର୍ବତୀ ।

ଦ୍ବାରଦେଶ ଆସି ନୟନେ ଦେଖିଲେ

କ୍ରୋଧାନ୍ବିତ ପ୍ରାଣପତି ।

ବୋଇଲେ ହେ ନାଥ ଏ କି କଲ ତୁମେ

ନାଶିଲ ନିଜ ପୁତ୍ରକୁ ।

କେମନ୍ତ ବଞ୍ଚିବି ପୁତ୍ର ବିନା ମୁଁ ଯେ

ଫେରାଅ ମୋର ସୁତକୁ ।

ଶିବଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶେ ଦେବଗଣ ଯାଇ

ଆଣିଲେ ହସ୍ତୀର ଶିର ।

ହସ୍ତୀ ଶିର ଯୋଡି ଗଜାନନ କଲେ

ତବ ପିତା ମହେଶ୍ବର ।

ତାଙ୍କରି ଆଶିଷେ ଅଗ୍ରବନ୍ଦ୍ୟ ହେଲ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଗଜାନନ।

ବିଦ୍ୟାର ଭଣ୍ଡାର ମୂଷିକ ବାହାନ

ଦିଅ ତୁମେ ବିଦ୍ୟାବୁଦ୍ଧି ।

ଅଜ୍ଞାନୀ କୁ ତୁମେ ଦେଇ ଥାଅ ଜ୍ଞାନ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ରିଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧି ।

ବିଘ୍ନ ବିନାଶନ ଆହେ ଗଜାନନ

ଲୀଳା ଖେଳା ତୁମ ଧନ୍ୟ।

କୋଟି ଦେବ ମଧ୍ଯେ ଅଗ୍ରପୁଜ୍ୟ ତୁମେ

ପୂଜେ ତବ ଶ୍ରୀ ଚରଣ।

ଧରାପୃଷ୍ଠେ ତୁମେ ଆସି ବିଜେକଲ

ଦେଖିଯାଅ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁର ।

ପାପର ଭାର ଯେ ବଢିତ ଯାଉଛି

ଶୀଘ୍ର ପାପ କର ଦୂର।

**************

ଶ୍ରୀ ଡମ୍ବରୁଧର ବାଗ