ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ

ନୀଳ ଗଗନର ବିହଙ୍ଗମ ତୁହି 

ଉଡିବା ଯେ ତୋର ଧର୍ମ ।

ଆକାଶେ ଆକାଶେ ଉଡି ଉଡି ବୁଲି 

କରିଥାଉ ତୋର କର୍ମ ।

କେତେ ନଈ ନାଳ କେତେ ତରୁଲତା 

କେତେଯେ ଗହନ ବନ ।

ଉଡି ଉଡି ବୁଲି ନିତି ଦେଖୁଅଛୁ 

ଖାଉଛୁ ଖୋଲା ପବନ ।

ବଣ ପରବତ ତରୁଲତା କୀଟ 

ତୁ ଯେ ସଭିଙ୍କର ସାଥୀ ।

ନିତି ଖୋଲା ଗପ ହୋଇ ଦୁଃଖ ସୁଖ 

ଦିନ ତୋର ଯାଏ ବିତି ।

ଭୁଲି କି ପାରିବୁ ତୋର ସେ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କୁ 

କରି କି ପାରିବୁ ପର ।

ଛାଡ଼ିକି ପାରିବୁ ସେଇ ମୁଲକକୁ 

ମନ କି ମାଡିବ ତୋର ।

ନିତି ଖାଉଅଛୁ ସାଥୀ ମେଳେ ବସି 

କେନ୍ଦୁ ଡିମିରି ଚାହାର ।

ଦେଲେ ହେଲେ କିବା ରୁଚିବକି ତତେ

କଦଳୀ ଓ ଛେନା ସର ।

ଦେଖି ଦେଲେ ତତେ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ

ଆସନ୍ତୁ କି ଘର ମୋର ।

ସୁନା ପଞ୍ଜୁରିରେ ରହି ଖାଉଥାନ୍ତୁ 

ଯାହା ମନ ଇଚ୍ଛା ତୋର ।

ମୁକ୍ତ ଗଗନର ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗମ 

ଆକାଶ ତୋ ଜନ୍ମ ସାଥୀ ।

ଆସବକି ଉପବନେ ମୋର ଥରେ 

ରହିବାକୁ ଦିନ ରାତି ?