ભિતરની વાતો

નિહાળી તો લીધું પ્રતિબિંબ સૌ કોઈએ આ ચહેરાનું,

પણ ભિતરના અવાજને કોઈ સાંભળી ના શક્યાં,

જે શબ્દોમાં વહે છે લાગણી તે જ અંદર ગૂંગળાઈ મરે છે,

કોણ જાણે છે મનની સાચી હકીકત ?

જયારે મન પોતે પણ વિચલિત રહે છે વિચારોમાં,

કહી શકાય એટલા બધા છે અહીં પોતાના લાગતા લોકો, 

જેમાં ભાગ્યે જ કોઈ જડી આવે છે જે સમજે છે વાતને,

કહેવાય છે જિંદગી ખાલી ચાર દિવસની મહેમાન છે,

પણ આ ચાર દિવસ જાણે વર્ષોના હોય તેવા હોય છે,

જ્યાં રોજ કોઈને કોઈની સાથે મુલાકાત થઈ જાય છે,

આ મુલાકાત પણ જિંદગીની અજીબ રંગત છે,

જ્યાં ખાલી ચહેરો જોવાય છે,

ને એકબીજાની ઓળખાણ થતી હોય છે,

કોણ કોને કેટલું સમજવાના છે ?

તે વાત તો ખાલી એમ જ રહી જાય છે,

જે વાત શબ્દોમાં નથી તે વાત ચહેરા પર દેખાય છે, 

જે ચહેરા પર છે તે વાત દિલની અંદર નથી,

જે દિલમાં છે તે વાત મન નથી માનતું,

આ બધી હકીકત પછી પણ કોણ બધું સાચે સમજે છે ?

જેના વિચારોથી લઈને દિલની લાગણી પણ બદલે છે,

આ વાત ખાલી કહેવાની છે, 

બાકી તો બધું એમ જ ચાલે છે જેમ ચાલવાનું છે.