ପତ୍ନୀବ୍ରତା ଆଜମ

--ମିଶର ଗୋଟିଏ ପ୍ରାଚୀନ ଦେଶ । ଏହି ଦେଶରେ କେଉଁ କାଳରେ ଆଜମ ନାମରେ ଜଣେ ଅଦ୍ଭୁତ ଲୋକ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ରାଜ୍ୟରେ ତାଙ୍କ ପରି ଆଉ କେହିବି ଏତେ ମଧୁର ସ୍ୱରରେ ବୀଣା ବଜାଇ ପାରୁନଥିଲେ । ବୀଣା ବଜାଇବା ଥିଲା ତାଙ୍କର ଏକ ସଉକ । ବୀଣା ବଜାଇ ସେ ଗୀତ ଗାଇଲେ ଗଛ ଲତା ବି ଜୀଇଁ ଉଠୁଥିଲେ । ମଣିଷ ଅବା କେତେ ମାତର । ଏହି ସଙ୍ଗୀତ ଶୁଣିଲେ ମଣିଷ ନିଜର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଶୋକ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲେ ।

--ସେ ଆଜମଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀ ଭାରି ସୁନ୍ଦରୀ । ତାଙ୍କର ନାଁ ହେଉଛି ସାଇନା । ସେମାନେ ଦୁହେଁ ଗୀତ ଗାଇ ବୀଣା ବଜାଇ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦରେ ଚଳୁଥାନ୍ତି । କେହି କାହାକୁ ଦଣ୍ଡେ ହେଲେ ବି ଛାଡିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।

--ଦିନକର କଥା । ସାହିପଡିଶାର କେତେଜଣ ଝିଅ ବୋହୂଙ୍କ ମେଳରେ ସାଇନା ପାଖରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ବଣରେ ବୁଲୁଥିଲା । ବଣରେ ବୁଲୁ ବୁଲୁ ଅଜାଣତରେ ସାଇନା ପତର ଗଦାତଳେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ସାପକୁ କୁଦି ଦେବାରୁ ସେ ତାକୁ ତୁରନ୍ତ ଚୋଟ ମାରିଲା । ସାଇନା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେହି ବଣ ବାଟରେ ମରି ଶୋଇଲା ।

--ବିଚରା ଆଜମ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଇଁ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଦିନ କାଟିଲା । ଏହି ଦୁଃଖ ବେଳେ ଯଦି ବୀଣା ବଜାଇ ସେ ଗୀତ ଗାଉଥିଲା, ତେବେ ସେହି କରୁଣ ଗୀତ ଶୁଣି ପାହାଡ, ଝରଣା, ଗଛଲତା ସୁଦ୍ଧା ସମସ୍ତେ ଅତି ଦୁଃଖରେ କାନ୍ଦି ପକାଉଥିଲେ । ଆଜମ ପକ୍ଷରେ ଏକାକୀ ଦିନ କାଟିବା ବଡ ଅସମ୍ଭବ ହେଲା । ତେଣୁ ସେ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ପାତାଳପୁରକୁ ଚାଲିଲା । ଲୋକ ମରିଗଲେ ସେହି ପାତାଳପୁରରେ ରହନ୍ତି ବୋଲି ସେ ତ ଆଗରୁ ଶୁଣିଥିଲା । ସେଠାରେ ରାଜା ପ୍ଲୁଟୋ ତାଙ୍କର ରାଣୀ ପ୍ରଃସ୍ପରିନ ସହିତ ରାଜତ୍ୱ କରୁଥିଲେ ।

--ସେ ପାତାଳପୁରଟି ବଡ ଭୟଙ୍କର । ସେଠାକୁ ଯିବାକୁ ହେଲେ ଏକ ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈ ପଡେ । ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ଏହି ନଈ ପାରିହେବା କଦାପି ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । କେବଳ ମଲା ମଣିଷକୁ ପ୍ଲୁଟୋଙ୍କର ଦୂତ ଚାରୋନ ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈରେ ପାରି କରାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ପାତାଳପୁରକୁ ନେଇଯାଏ ।

--ନିଜର ବୀଣାଟିକୁ କାନ୍ଧରେ ପକାଇ ସେ ଆଜମ ସେହି ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈକୂଳରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ଚାରୋନ ସେ ଆଜମକୁ ପାତାଳପୁରକୁ ନେବାପାଇଁ ଆଦୌ ରାଜି ହେଲାନାହିଁ । ମଲା ଲୋକ ନ ହେଲେ ତାକୁ ପାରି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ଲୁଟୋଙ୍କର ତ ମୋଟେ ଆଦେଶ ନାହିଁ । ତାପରେ ସେ ଆଜମ ନିଜର ସେହି ଅଦ୍ଭୁତ ବୀଣା ବଜାଇ ଏପରି ଏକ ଗୀତ ଗାଇଲା ଯେ ଚାରୋନର ହୃଦୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ତରଳିଗଲା । ସେ ଗୀତ ଶୁଣି ଚାରୋନଙ୍କ ଆଖିରୁ ଦିଟୋପା ଲୁହ ଗଡିପଡିଲା । ତାପରେ ସେ ଚାରୋନ ଆଉ କିଛି ନ ବିଚାରି ଆଜମକୁ ନେଇ ସିଧା ନଈ ପାରି କରିଦେଲେ ।

--ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈ ସିନା ପାରି ହୋଇଗଲା, ମାତ୍ର ରାଜା ପ୍ଲୁଟୋଙ୍କ ସିଂହଦ୍ୱାରରେ ଏକ ଭୟଙ୍କର କୁକୁର ଆଜମର ବାଟ ଓଗାଳିଲା । ସାମାନ୍ୟ ଆଗେଇଲେ ସେ ଟିକି ଟିକି କରିଦେବ । ଆଜମକୁ ଦେଖି ସେ କୁକୁର ଖୁବ୍ ଚିତ୍କାର କରି ତା’ ଆଡକୁ ମାଡିଆସିଲା । କାଳବିଳମ୍ବ ନ କରି ସେହିକ୍ଷଣି ଆଜମ ନିଜର ବୀଣା ବଜାଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ମନ୍ତୁରାପାଣି ପଡିଲାପରି ସେ କୁକୁରଟି ସେଇଠି ହିଁ ବସି ପଡିଲା । ତାପରେ ସେ କୁକୁରଟି ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିହ୍ୱଳ ହୋଇ ଅନାଇ ରହିଛି, ଆଜମ ସିଂହଦରଜା ଡେଇଁ ରାଜା ପ୍ଲୁଟୋଙ୍କ ସିଂହାସନ ପାଖରେ ଯାଇ ହାଜର ।

-- ପୃଥିବୀର ଏକ ଜୀଅନ୍ତା ମଣିଷକୁ ଦେଖି ରାଜା ପ୍ଲୁଟୋ ଏବଂ ରାଣୀ ପ୍ରଃସ୍ପରିନ ଆଚମ୍ବିତ ହେବା ଆଗରୁ ସେ ଆଜମ ସେଠାକାର ରାଜା ଓ ରାଣୀଙ୍କ ପାଦତଳେ ବସିପଡି ଅତ୍ୟନ୍ତ କରୁଣ ସ୍ୱରରେ ନିଜର ବୀଣା ବଜାଇଲା ଏବଂ ଏକ ଗୀତଟିଏ ଗାଇଲା । ସେ ଗୀତର ଭାବ ଏତେ ଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ଯେ, ସେ ରାଜା ରାଣୀ ଖୁବ୍ ଅଧୀର ହୋଇ ଶେଷରେ କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ । ତାପରେ ସେମାନେ ଦୟା କରି ଆଜମକୁ ବର ଯାଚିଲେ । 

--ତହୁଁ ସେ ଆଜମ କହିଲା, ମୋତେ ଦୟାକରି ମୋର ସ୍ତ୍ରୀ ସାଇନାକୁ ଫେରାଇ ଦିଅନ୍ତୁ । 

--ଏହା ଶୁଣି ପ୍ଲୁଟୋ କହିଲେ, “ଗୋଟିଏ ସର୍ତରେ ହିଁ ତୋର ମନକାମନା ନିଶ୍ଚୟ ପୂରଣ ହେବ । ତୁ ଆଗେ ଆଗେ ଯିବୁ ଏବଂ ତୋର ପଛରେ ତୋର ସ୍ତ୍ରୀ ଯାଉଥିବ । ମାତ୍ର ଏ ପାତାଳପୁରୀ ପାରି ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁ ଆଦୌ ପଛକୁ ଚାହିଁବୁ ନାହିଁ । ପଛକୁ ଚାହିଁଦେଲେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ସେଇଠାରୁ ହିଁ ଫେରିଆସିବ ।”

--ଆଜମ୍ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସୀ ହୋଇ ଶେଷରେ ପ୍ଲୁଟୋଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହେଲା । ସେ ଆଗେ ଆଗେ ଚାଲିଥାଏ । ତାର ପଛେ ପଛେ ସାଇନା ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଯାଉଥାଏ । ପାତାଳର ସୀମା ପାଖରେ କାହିଁକି କେଜାଣି ସେ ଆଜମ ମନରେ ଟିକେ ସନ୍ଦେହ ହେଲା । ତେଣୁ ସେ ପଛକୁ ଚାହିଁଦେଇ ଦେଖିଲା ଯେ, ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପାତାଳପୁରୀ ମଧ୍ୟରେ ବୁଡିଯାଉଛି ।

--ଏତେ ପରିଶ୍ରମ ସେ ଆଜମର ଶେଷରେ ବୃଥା ହେଲା । ତାପରେ ସେ ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈକୂଳରେ ସାତଦିନ ସାତରାତି ଆଜମ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଲା । ସେ ଖାଦ୍ୟ କି ପାଣି ଆଦୌ କିଛି ବି ଛୁଇଁଲା ନାହିଁ ।

--ପରିଶେଷରେ ସେ ଆଜମ ଗୋଟିଏ ପାହାଡ ଉପରେ ଯାଇ ସେଠାରେ ଆଶ୍ରୟ ଗ୍ରହଣ କଲା । ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ତାର ସମୟ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ବିତି ଯାଉଥାଏ । ସବୁବେଳେ କେବଳ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ କଥା ହିଁ ସେ ଭାବୁଥାଏ । 

--ଦିନେ କେତେଜଣ କିନ୍ନରୀ ସେ ପାହାଡକୁ ହସିଖେଳି ବୁଲିବା ପାଇଁ ଆସିଥିଲେ । ସେମାନେ ତାଙ୍କ ମନମଉଜରେ ବୁଲୁ ବୁଲୁ ଆଜମକୁ ଦେଖି ତାକୁ ତାର ବୀଣା ବଜାଇବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ ।ଆଜମ ଏହି ହସଖୁସିରେ ଯୋଗ ଦେଇପାରିଲା ନାହିଁ । ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ସେ ସିଧା ସିଧା ମନା କରିଦେଲା । ଏଥିରେ ସେ କିନ୍ନରୀମାନେ ରାଗିଯାଇ ତାକୁ ବେଢିଗଲେ ଏବଂ ମାରି ପକାଇଲେ । ଶେଷରେ ତାର ଶବକୁ ସେଇ ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈରେ ଭସାଇ ଦେଲେ ।

--ଆଜମ ମରିଯିବାରୁ ଗଛଲତା, ବଣପାହାଡ, ଝରଣା ସମସ୍ତେ ତାର ସେହି ମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ମନେ ପକାଇ କେବଳ ତାକୁ ଝୁରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ମାତ୍ର ଆଜମ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଅନ୍ଧାରିଆ ନଈ ପାରି ହୋଇ ପାତାଳପୁରୀରେ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଖରେ ଘର କରି ରହିଲା ।

-- ଆମେ ପୁରାଣରେ ଅନେକ ପତିବ୍ରତା ନାରୀ କଥା ଜାଣିଛନ୍ତି ହେଲେ ଆଜମ ଥିଲା ପତ୍ନୀବ୍ରତା ପୁରୁଷ ଯିଏ ପତ୍ନୀ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ଜୀବନ ବି ଦେଇଦେଲା ।ଧନ୍ୟବାଦ ସେ ଆଜମ ଆଉ ଧନ୍ୟ ତା ପତ୍ନୀ ପ୍ରେମ।