ପୋକା ଫୁଲ

        ଆରେ ମଦନ ! ଖବର କ'ଣ ? ସବୁ ଭଲ ତ ? କ'ଣ କିରେ ଦାଢ଼ି କାଟିନୁ କ'ଣ ବାବାଜୀ ହେଇଗଲୁ କି ?

- ନାଇଁ ମ ସାଆନ୍ତ , ଆଜି ଆଠ ଦିନ ହେଲା ।

- କ'ଣ ହେଇଛି ?

- ସାନ ଭାଇଟା ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ଚାଲିଗଲା ....ଭୋ ଭୋ କାନ୍ଦି ପକେଇଲା ମଦନ ।

- ଆଃ ହାଃ! ଚଃ ଚଃ ! କ'ଣ କହିଲୁରେ ମଦନ । 

         ଲୁହ ଟୋପେ ଗଡ଼ି ପଡ଼ିଲା ସାଆନ୍ତଙ୍କର ।

- ହଁ ସାଆନ୍ତ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଠକି ଦେଇ ଚାଲିଗଲା । ଆମ ପାଞ୍ଚ ଭାଇଙ୍କ ଭିତରୁ ସେ ହିଁ ଭଲ ଥିଲା । ଗାଆଁରେ କାହାକୁ ତୁ ବୋଲି କହେନି । ସବୁବେଳେ ହସହସ ମୁହଁ । ମୁଁ ଯଦି ଛିଡ଼ା ହବାକୁ କହିଥିବି, ତେବେ ମୁଁ ନକହିବା ଯାଏ ସେଠୁ ସେ ହଲିବନି ।

- ମୁଁ କ'ଣ ଜାଣିନି ? ଆରେ ଆମ ଗାଆଁରେ ବି ତା'ଭଳି ପିଲା ଥିବେନି । ତୁ କାନ୍ଦନା ତ । ଯିଏ ଯେତେ ଦିନ ପାଇଁ ଆସିଥିବ...

- ମୁଁ ଦଶ ବର୍ଷ ବଡ଼ ତା' ଠାରୁ ସାଆନ୍ତ । କେମିତି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରିବି । କ'ଣ କହି ତା ପିଲା ଛୁଆଙ୍କୁ ବୁଝେଇବି ? ଭଗବାନ ମୋତେ ନେଇଯାଇ ଥାନ୍ତେ ହେଲା ।

- ଆରେ ଶୁଣ୍ , ତୁ କି ମୁଁ କହିଲେ କ'ଣ ଭଗବାନ ନେବେ କି ? ତୁ କାନ୍ଦ ବନ୍ଦ କର୍ ତ ମୁଁ ଗୋଟେ କଥା କହୁଛି ଶୁଣ୍ । ବଗିଚାରୁ କେବେ ଫୁଲ ତୋଳିଛୁ ?

- ହଁ , ସବୁ ଦିନ ତୋଳେ । ମୁଁ ଫୁଲ ତୋଳିକି ଆଣିଲେ ତମ ବୋହୂ ପୂଜା କରେ ।

- ଭଲ କଥା । ମୋତେ କହ ବଗିଚାରୁ ଭଲ ଫୁଲ ତୋଳୁ କି ମନ୍ଦ ?

- ଭଲ

- ଭଗବାନଙ୍କର ବି ସେଇ ଏକା ନିୟମ । ତାଙ୍କ ବଗିଚାରୁ ସେ ବାଛି ବାଛି ଭଲ ଫୁଲ ଗୁଡ଼ିକୁ ଆଗ ଆଗ ତୋଳି ନିଅନ୍ତି । ତୁ ଖୁସି ହ'ରେ ମଦନ ତୋ ଭାଇ ଭଗବାନଙ୍କ ନଜରରେ ଭଲ ଫୁଲ ଥିଲା, ତେଣୁ ତାକୁ ଆଗ ତୋଳି ନେଲେ । ଆମେ ସବୁ ପୋକା ଫୁଲ, ମଉଳି ପଡ଼ିବା ସିନା ତୋଳା ହବାନି ।

- ତମେ ଠିକ୍ କହିଛ ସାଆନ୍ତ, ଆମେ ସବୁ ପୋକା ଫୁଲ ।

     ଆଖିରୁ ଲୁହ ଟୋପାଏ ଝରି ଆସିଲା ସାଆନ୍ତଙ୍କର ।

- ପୁଣି ଥରେ ତମେ କାନ୍ଦିଲ ସାଆନ୍ତ ? ଆମେ ପରା ପୋକା ଫୁଲ ।

ପୋକା ଫୁଲ କ'ଣ କାନ୍ଦି ପାରେ ?

   ସାଆନ୍ତ କାନ୍ଧ ଗାମୁଛା ଆଖିକୁ ପାଖକୁ ନେଲେ..