ଯଉବନେ ଦିନେ

ଯଉବନେ ଦିନେ ଆସିଥିଲ ତୁମେ

ଫୁଲ ସବାରିରେ ଵସି

ଅମରୁତ ସମ ଢାଳିଦେଲ ପ୍ରେମ

ପାଉଥିଲି ଅବିନାଶୀ

ସପନ ଥିଲା ମୋ ପ୍ରେମର ନିଳୟ

ପ୍ରେମ ପୁରୁଷାର୍ଥ ପେଶି

ପାଉଥିଲି ମୁହିଁ ଦେଉଥିଲ ତୁମେ

ନବବଧୂ ବେଶେ ହସି

ମେଘ ତାତି ଶୀତ ବସନ୍ତର ଗୀତ

ଅବା ଫଗୁ ଫରିଆଦ

ଚୁମ୍ବନରେ ପାଏ ପ୍ରେମ ପାନମୃତ

ଆଲିଙ୍ଗନେ କରମ୍ବିତ

ମଧୁର ଚୁମ୍ବନ ଖୋଜୁଥାଏ ମନ

ଗୋଲାପି ଅଧର ଧାରେ

ଆଙ୍କି ଦେବି ବୋଲି ଚାହିଁ ରହିଥାଏ

ଯଉବନ ସପନରେ

ସପନ ସଞ୍ଜରେ ସାଜି ଧ୍ରୁବତାରା

ଆସି ପୁଣି ଯାଉଥାଏ

ପ୍ରୀତି ଫଲ୍ଗୁଧାରା ଢାଳୁଥାଏ ବସି

ମଳୟ ମନରେ ବହେ

ଅଶାନ୍ତ ମନ ମୋ ଶାନ୍ତି ପାଇବାକୁ

ପ୍ରେମ ଟିକେ ମାଗୁଥାଏ

ତୋ ଅଙ୍ଗ ଯୌବନ ମଦିରା ସମାନ

ବ୍ୟାକୁଳ ମୋ ହୃଦ ହୁଏ

ରହିଗଲା ତୃଷ୍ଣା ପ୍ରେମ ପରିଧାନ

ପାଇଲିନି ପ୍ରୀତି ସ୍ନାନ

ଆସିଲାନି ଆଉ ପ୍ରେମ ଆକାଶରେ

ଅସ୍ତାଚଳ ଅଂଶୁମାନ୍

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା