ଯୌବନର ସ୍ଵେଦ

ଭୁଲିଗଲ ବାଟ ଆଜି

ବନ୍ଧୁ ଏ ପ୍ରେମର

ପ୍ରତିସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ପରେ ଦୁହେଁ

ଲାଗନ୍ତି ନିଜର l

କେତେବେଳେ ପ୍ରେମ

ତୁମ ଯୌବନକୁ ଭାଳେ

କେତେବେଳେ ପୁଣି

ଶୁଦ୍ଧ ଚୈତନ୍ୟର କୋଳେ l

ଅବିରତେ ନିତ୍ୟ-ରତ

ରାସ-ରଙ୍ଗେ ମାତି

ଯୌବନର ସ୍ଵେଦ ତଳେ

ଖୋଜୁଥାଏ ତାତି l

ଭାବେ ଏ ଦୁନିଆ ଥକେ

ଏମିତି କାହିଁକି ?

ଯୌବନର ସ୍ଵେଦ

ଏତେ ଗରମ କାହିଁକି ?