ଯାଦୁଗର

କିଏ ସେ କଲା 

କେମିତି କଲା

      କାହିଁକି ଅବା କଲା

ନୀଳ ଆକାଶେ 

   ସୁରୁଜ ତାରା 

     ଜହ୍ନକୁ ଖଞ୍ଜି ଦେଲା l

ପ୍ରତି ପ୍ରଭାତେ 

  ସୁରୁଜ ଆସେ 

    କିରଣ ଦିଏ ବିଞ୍ଚି, 

ରାତି ଆସିଲେ 

   ଜହ୍ନ ମାମୁଁଟି 

     ଜୋଛନା ଦିଏ ସିଞ୍ଚି l

ଜାତି ଜାତିକା

  ଫୁଲ ଫଳରେ   

    ଗଛରେ ଭରିଦେଲା 

ରସ ରସିଆ 

  ମିଠା ଫଳରେ 

    ମନକୁ ମୋହି ନେଲା l

ପରଜାପତି 

  ତରକା ଅତି 

    ଫୁଲରେ ବସି ଝୁଲେ 

ମହୁମାଛିଟି 

  ମଧୁର ସୁରେ 

    ମଧୁ ସନ୍ଧାନେ ବୁଲେ l

ନାନା ରକମ 

  ପଶୁ ପକ୍ଷୀରେ 

     ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ବନ 

ମୟୁର ବଣି 

  ଶୁଆ ସାରି ଓ

     କୋଇଲି କୁହୁ ତାନ l

କାଉ ତ କଳା 

  କୋଇଲି କଳା 

    କଜଳପାତି କଳା 

ବତକ ଧଳା 

  ବଗ ବି ଧଳା 

    ରାଜହଂସ ବି ଧଳା l

ଜିରାଫ ଜେବ୍ରା 

  ହରିଣ ମୃଗ 

    କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସତେ 

ଆଙ୍କିଛି କିଏ 

  ରଙ୍ଗ ତୁଳୀ ରେ 

    ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଯେତେ l

ବାଘ ମାମୁଁ ତ 

  ବଣର ରାଜା 

    ସଭିଏଁ ପ୍ରଜା ତାର 

ଆମିଷ ବିନା 

   ରୂଚେନା କିଛି 

     କାହାକୁ ନାହିଁ ଡର l

ଋତୁ ସମୂହ 

  ଆସନ୍ତି ଧୀରେ 

    ଛନ୍ଦି ହାତକୁ ହାତ 

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବରଷା 

  ଶରତ ହେମନ୍ତ 

    ଶୀତ ଆଉ ବସନ୍ତ l

ଆବର୍ତ୍ତନ ଓ 

  ପରିକ୍ରମଣ 

    ଋତୁ ଚକ୍ରର କଥା 

ଦିବସ ଯାଇ 

   ରଜନୀ ହୁଏ 

     ପ୍ରକୃତି ନୀତି କଥା l

କେଡେ ସୁନ୍ଦର 

   ଆମରି ଧରା 

     ମମତାମୟୀ ସିଏ 

ସେବାରେ ତାର 

    ଜୀବନ ଦେବା 

      ଯେଉଁଠି ଥାଏ ଯିଏ ।