ଉଦ୍ଭିଦ ପ୍ରେମ

ପ୍ରାଣେ କରି ପୁଷ୍ଟି     କରୁଥାଉ ସୃଷ୍ଟି

ନିୟମିତ ଅମ୍ଳଜାନ

ଅହର୍ନିଶ ଘୋର    ସାଧନା ଏ ତୋର

ଦେଉ କେଡ଼େ ମହାଦାନ ।

ନବିଚାରି ଦୋଷୀ    ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତୋଷି

ସ୍ଥାନ ଦେଉ ନିଜ ମୂଳେ

ବିସ୍ତାରି ତୋ କାୟା   ନିରପେକ୍ଷ ଛାୟା

ଯୋଗାଇଛୁ ଜୀବକୁଳେ।

ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ରବି      ତାପ ଅନୁଭବି

ନିଜ ମସ୍ତକରେ ଧରି

ଛାୟାବୃତ ତଳ       ରଖୁ ସୁଶୀତଳ 

ପ୍ରାଣୀହିତ ମନେ ଭରି ।