ତୁମେ

*ତୁମେ*

ରଙ୍ଗଭରା ଜୀବନକୁ

ଫିକା କଲ ତୁମେ

ବିଶ୍ୱାସକୁ ମୋର ଭାଙ୍ଗି,

ଧୋକା ଦେଲ ତୁମେ ||

ଆଖି ମୋର ଦେଖୁଥିଲା

ସୁନେଲି ସପନ

ଆଜି ତାହା ଏଠି ହୁଏ,

ଲୋତକରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ||

ମୃଗତୃଷ୍ନା ମୋହେ ତାର

ପଛେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ

ତୁଚ୍ଛା ଶ୍ରମ କରି ମୁହିଁ,

ହେଲି ଧଇଁ ସଇଁ ||

ଥିଲ ଦିନେ ତୁମେ ମୋର

ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟତ

ଆଜି ମନ ହୁଏ ମୋର,

ବିରହେ ବ୍ୟଥିତ ||

ଜୀବନେ ଯା ପାଇବାକୁ

କରିଥିଲି ଆଶା

ସେଇ ଭରିଦେଲା ମୋର,

ଜୀବନେ ନିରାଶା ||

ଭସା ବାଦଲଟେ ପରି

ତୁମେ ଗଲ ଉଡି

ନିଜ ହାତେ ଗଢ଼ିଥିବା,

ମହଲକୁ ଛାଡି ||

ଅମାରାତି ପରି ଏଠି

ସବୁ ଅନ୍ଧକାର

ମୋର ଯେତେ ଆଶା ଥିଲା,

ହେଲା ଛାରଖାର ||

ଅନ୍ତରର ବ୍ୟାକୁଳତା

ନ ବୁଝିଲ ତୁମେ

ମତେ ଅଧା ବାଟେ ଛାଡି,

ଚାଲିଗଲ ତୁମେ ||

*ସତ୍ୟଜିତ ସ୍ୱାଇଁ*

*ଅଡ଼ଶପୁର,କଟକ*