ତୁମେ ସୁନାଦିଅଁ

ପୃଥିବୀ ଭିତରେ ସୁନ୍ଦର ମଣିଷ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଲ ଭଗବାନ,

ହେଲେ ସେ କେମିତି ଏମିତିକା ହେଲା ଜାଣି ପାରିଲିନି କଉଶଳ ॥

କହୁଛି ଗୋଟିଏ କଥା ଯେଉଁ ମୁଖେ କରୁଥାଏ ପୁଣି ସେ ଓଲଟା,

ଯେତେ ସବୁ ଅପକର୍ମ କଲାପରେ ଦୋଷ ଲଦେ ପୁଣି ସେ ଓଲଟା ||

ଆଜି ମୋର ମୋର ଯାହାକୁ କୁହଇ କାଲି କରିଦିଏ ସାତ ପର,

ହିତ ଉପଦେଶ ଦେଇ ଦେଇ ସିଏ ନିଜେ ଅହିତରେ ଆଗୁସାର ॥

ମୋତେ କିଏ କିଛି କହୁ କି ନ କହୁ ମୁଁ କିନ୍ତୁ କହେ ବହୁ କଥା,

ସେଇ କଥା ନିଜେ ପାଳିଲା ବେଳକୁ ହୋଇଯାଏ ପୁଣି ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ।

କେମିତି ମଣିଷ କରିଦେଲ ସତେ ଜାଣି ପାରିଲିନି ଏବେ ଯାଏଁ |

ଅଜଣା ଭିତରେ ଅନେକ ଜାଣିଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେ ଦେଖେଇ ହୁଏ ||

ସକାଳ ଗଡୁଛି ସଞ୍ଜ ବି ଆସୁଛି ରାତି ବି ଆସୁଛି ସବୁ ଦିନ,

ହେଲେ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏଇମିତି ମୋର ସବୁ ଦିନ ଥିବ ଯଉବନ II

ଆଜି ମଲେ ପରା କାଲିକୁ ଦି ଦିନ ଏ ମଣିଷ ସବୁ ଜାଣି ଜାଣି,

କେମିତି କା ମିଛ ଅହଙ୍କାରେ ମାରେ ନିଜ ଗୋଡେ କୁରାଢିକୁ ହାଣି ॥

ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବ ଯଦି ଥରେ ମହାପ୍ରଭୁ କ୍ଷମାକରି ଦିଅ, 

ତୁମେ ପରା ମୋର ସୁନାଦିଅଁ ସ୍ୱାମୀ ମହାବାହୁ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ, ସୁନା ଦିଅଁ !!