ତୁମେ କିଏ, କୋଉଠି

ତୁମେ କିଏ ? 

କାହିଁ ମୁଁ ତ କେବେ ଦେଖି ପାରେନି 

ତୁମର ସେହି ଅନନ୍ୟ ରୂପ ।

ପ୍ରକୃତିର ଶୀତଳତାରେ

ଲୋକେ କହନ୍ତି ଆସିଗଲା 

ଯୋଗାଡ଼ କର ଦଳ ଓ ତାଳ ।

ମାଦଳ ବାଦକକୁ ଉଠାଇଦିଅ 

ଗାହକକୁ କୁହ ଗାଧୋଇବା ପାଇଁ 

ଗାନ କରିବ 'ମହା ମୁଦ୍ଗରଃ '।

ନିତ୍ୟ ଚରନ୍ତନ ସତ୍ୟ 

ବାଣ୍ଟିବ ଆମ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ

ମାନସିକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ।

ସଂସାରରେ ନୁହେଁ କିଛି ବି ଆମର

ସାଥିରେ କିଛି ବି ଯାଏନି କାହାର ।

ଯାବତ୍ ଜନମଂ ତାବତ୍ ମରଣମ୍

ତାବତ୍ ଜନନୀ ଜଠରେ ଶୟନମ୍ ।

ଭଜ ଗୋବିନ୍ଦଂ ସ୍ମର ଗୋବିନ୍ଦମ୍

ଗୋବିନ୍ଦଂ ଭଜ ମୁଢ ମତି !

ଏପରି ମାସେ ପକ୍ଷଟି ପାଇଁ 

ଭୁଲିଯାଇ ନିଜକୁ ଭ୍ରମଣ କରନ୍ତି 

ସାହିରୁ ସାହି ମନ୍ଦିରୁ ମନ୍ଦିର ।

ତେବେ ତୁମେ , 

କଅଣ ସେହି ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ?

ତୁମକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ 

ମୋର ଭାରି ଇଛା ହୁଏ ।

ପ୍ରତ୍ୟୁଷରୁ ପହରା ମାରେ ଗ୍ରାମର ବାହାରେ ।

ତୁମେ କଅଣ ସେହି ପାଦପ ପତରେ ?

ବିହଙ୍ଗମଙ୍କ ତାନରେ

ସ୍ୱଚ୍ଛ ନିରିମଳ ଜଳରେ

ଅବା ସେହି କଅଁଳିଆ ଖରାରେ

ବରଷାର ଛିଟାରେ

ମହ ମହ ମାଟିର ବାସନା

ରଙ୍ଗୀନ ବସନ୍ତର ରଙ୍ଗରେ ? 

ହେ ଈଶ୍ୱର ! 

ଦେଖା ନ ଦିଅ ପଛେ

ସଦା ତୁମେ ମୋ ପାଶେ ପାଶେ ରୁହ ।

ତୁମ ସମ୍ପଦର ଯତ୍ନ ନେବି

ବଢିବି ଗଢିବି ନୂଆ ପୃଥିବୀ

ତୁମରି ଇଛାରେ ।