ତଥାପି ହସୁଛି

ହାରିଯାଇଅଛି ଜୀବନର ପଥେ

ତଥାପି ଆଜି ମୁଁ ହସେ,

ପ୍ରତି ଆଘାତରେ ଆପଣାର ବାସ୍ନା

ଚଉଦିଗ ଫୁଟି ବାସେ ।

ଆପଣାତ ଏଠି କରେ ମୋତେ ଦୂର

ଦେଖେ ପୁଣି ସବୁ ଦୋଷ,

ପଥର ହୃଦୟ ସବୁକୁ ସହୁଛି

ଓଠରେ ରଖିଛି ହସ ।

ନୀରବେ ନୀରବେ ଜଳିବାକୁ ଚାହେଁ

କାଠ ପୁତ୍ତଳୀ ଟେ ହୋଇ,

ପ୍ରତିବାଦ ଅବା କେଉଁଠି କରିବି

ସ୍ବାର୍ଥ ଯଦି ମନେ ନାହିଁ ।

ଦାନ୍ତ ନେଫେଡ଼ା ହସ ଦେଖନ୍ତି ସର୍ବେ

ବୁଝନ୍ତିନି ମନ କଥା,

କାହିଁକି କହିବି ନିରାଶ କାହାଣୀ

କିଏ ପଢ଼ିବ ମୋ ବ୍ୟଥା ।

ଜୀବନେ ବଞ୍ଚିଛି କିଛି ଆଶା ନେଇ

ନିରାଶାକୁ ସାଥେ ଧରି,

ପ୍ରତି ଆଘାତରେ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖୁଛି

ହସକୁ ପାଥେୟ କରି ।